Imam Yassin Elforkani zegt dat het de bedoeling is dat de oproep tot gebed over drie weken iedere vrijdag door de luidsprekers zal schallen in de wijk. Het doel van het bestuur van de moskee is om hiermee de islam in Amsterdam te normaliseren. "We willen laten zien dat Allahu Akbar iets moois is. Daarmee kunnen we veel negativiteit wegnemen", vertelde de imam eerder over de beweegredenen tegenover AT5.

Wat opvalt is dat voorstanders de versterkte oproep tot gebed vergelijken met kerkklokken. Theodor Holman is het daar niet mee eens. "Een kerkklok veroorzaakt een reeks klanken", schrijft hij in zijn column in Het Parool. "Die geven soms de tijd aan en soms iets anders. Ze hebben verder geen betekenis. Zelfs als zou ik weten wat die klanken beduiden, dan komt dat omdat ik tot de groep behoor voor wie die code bestemd is. Een oproep tot gebed daarentegen is dwingend, het is taal, ook al versta ik die taal niet. Wat ik wel versta, vind ik dreigend: Allahoe akbar, Allahoe akbar!"

De columnist stelt dat hij daar niet mee geconfronteerd wil worden: "Het doet mij denken aan dood en verderf. Maar ik zal dat geblèr met respect, en geweldloos, bestrijden."

Ook Annabel Nanninga, fractievoorzitter van Forum voor Democratie in Amsterdam, vindt de vergelijking met kerkklokken onzin. "Er wordt Amsterdammers straks letterlijk toegeschreeuwd dat er maar één god is, de grootste nog wel, en er is een gebod om naar de moskee te komen. Dat valt uit klokgeier niet te destilleren, het non-verbaal geklingel van onze kerkklokken kan bovendien van alles aanduiden: het begin van een dienst, een begrafenis, een huwelijk of simpelweg de tijd", zo schrijft ze op de website van haar partij.

"Moskeeën zouden net als Nederlandse kerken een klok kunnen luiden", vervolgt Nanninga. "Of de oproeper gaat op de minaret of hangend uit het raam onversterkt zijn strijdkreet letterlijk van de daken schreeuwen. Als zijn god werkelijk de grootste is, heeft hij geen versterker nodig om de gelovigen tot zich te laten komen."