Perzië in het Oude Testament: Verhalen van Esther, Ezra, Nehemia en Daniël
In het Oude Testament kwamen de verhalen van Esther, Ezra, Nehemia en Daniël uit het Perzische Rijk. Hun fysieke bewijs is te zien in de graven van Esther, Daniël, Habakkuk en Cyrus de Grote. De afbeelding boven dit artikel is de tombe van Cyrus de Grote, gevonden in Pasargadae, vlakbij Shiraz in Iran.

Ezra 1:1-4 vertelt ons dat het God zelf was die het hart van Kores, de koning van Perzië, opwekte om de profetie te vervullen en de Joodse ballingen naar Jeruzalem te laten terugkeren.

In 2 Kronieken 36:23 kondigt koning Kores aan, “De Heer, de God van de hemel, heeft mij alle koninkrijken van de aarde gegeven en hij heeft mij aangesteld om voor hem een tempel te bouwen in Jeruzalem in Juda. Ieder van zijn volk onder jullie mag naar boven gaan, en moge de Heer, hun God, met hen zijn.” De proclamatie vervult de profetie van Jeremia 25, die precies 70 jaar na het begin van de ballingschap in vervulling ging.

We horen voor het eerst over Perzië in de Bijbel in 2 Kronieken 26 (koning Kores) en daarna in Esther 1 (koning Xerxes). Er staan vermeldingen in de boeken 2 Kronieken, Ezra, Nehemia, Esther, Jeremia, Ezechiël, Daniël, Haggaï en Zécheria – evenals verwijzingen in het Nieuwe Testament.

De profetie van Jeremia: Het herstel van Elam
Een van de meest diepgaande beloften voor het hedendaagse Iran staat in Jeremia’s profetie over Elam, een regio in het oude Perzië.

Jeremia 49:39: “Toch zal Ik het lot van Elam in de komende dagen herstellen”, verklaart de Heer.

Elam lag in wat nu de provincies Khuzestan en Ilam in het zuidwesten van Iran zijn. Dit vers blijft hoop geven dat Gods verlossende plannen voor Iran zich vandaag de dag nog steeds ontvouwen.

Graf van Esther en Mordechai in Hamadan, Iran. Foto door Zahramoradii-CC.

Bijbelse koningen van Perzië: Cyrus de Grote en zijn nalatenschap
Iran was ook het thuisland van de Bijbelse koningen van Perzië die het Babylonische Rijk opvolgden (inclusief het verbannen Joodse volk) – Cyrus de Grote, Darius, Xerxes (Ahasveros), Artaxerxes.

Cyrus de Grote, die in de 6e eeuw voor Christus het Perzische Rijk vestigde, wordt meer dan 20 keer in de Bijbel genoemd en wordt bij uitstek Gods gezalfde genoemd, een term die gewoonlijk alleen voor Israëlitische leiders is bestemd.

Jesaja 45:1: “Dit zegt de Heer tegen zijn gezalfde, tegen Kores, wiens rechterhand ik grijp om volken voor zijn aangezicht te onderwerpen …”

Koning Kores gehoorzaamde Gods bevel om het Joodse volk 70 jaar na hun ballingschap onder de Babylonische koning Nebukadnezar terug te brengen naar hun huizen in Juda. Zijn Edict van Restauratie in 538 voor Christus (Ezra 1:1-4) stelde hen in staat en hielp hen om terug te keren en Jeruzalem en de tempel te herbouwen. Dit moment is een van de duidelijkste gevallen waarin God een niet-Joodse leider gebruikt om Zijn profetische beloften te vervullen.

Daniël 6 speelt zich ook af onder Perzische heerschappij, waar Daniël onder koning Darius dient en de leeuwenkuil overleeft. Deze verhalen laten Gods soevereiniteit zien, zelfs onder buitenlandse rijken.

Het Perzische Rijk werd verwoest door Alexander de Grote in de 4e eeuw voor Christus.

De Wijzen: Perzische astronomen bij de geboorte van Jezus
In het Nieuwe Testament waren de Wijzen die met hun geschenken kwamen om het kindje Jezus te aanbidden waarschijnlijk Wijzen, Perzische astronomen uit Yazd, Zuid-Iran.

Deze Wijzen moeten bekend zijn geweest met profetieën uit het Oude Testament en stonden erom bekend dat zij de hemel bestudeerden om veranderingen te ontdekken die op belangrijke gebeurtenissen zouden duiden, zoals een ster! Hun herkenning van de ster van de Messias vervulde de profetie in Numeri 24:17: “Een ster zal uit Jakob komen en een scepter zal uit Israël oprijzen.”

De dag van Pinksteren: de invloed van Iran op het vroege christendom
In Handelingen 2, op de dag van Pinksteren, sprak de Heilige Geest in de talen van “… vrome mannen uit alle volken onder de hemel… Parthen, Meden, Elamieten en inwoners van Mesopotamië…” Deze groepen kwamen allemaal uit gebieden in het huidige Iran.

Dit moment onderstreept de vroege opname van Iraniërs in het evangelieverhaal en benadrukt de fundamentele rol van Iran in de verspreiding van het christendom.

De vroege kerk en Iran: De apostel Thomas en de Parthen
Terwijl de vroege kerk groeide, bleef Iran deel uitmaken van de Bijbelse geschiedenis. Iran maakte deel uit van de kerkuitbreiding onder leiding van de apostel Thomas, die werd geïdentificeerd als de “apostel van de Parthen”, omdat hij was aangesteld om te dienen in Parthië, een regio in het noordoosten van Iran.

Kerkhistoricus Origenes schreef dat “Thomas’ toegewezen werkgebied Parthië was”, waar hij samen met Bartholomeüs geloofszaden plantte in Perzische gebieden voordat hij zijn missie voortzette naar India.

Bid met ons voor Iran. Bid, net zoals God Cyrus liet opstaan om Zijn wil te volbrengen, dat Hij hedendaagse leiders laat opstaan die gezalfd zijn om Zijn wil, gerechtigheid, vrijheid en gerechtigheid naar Iran te brengen.

Moge de Bijbelse erfenis van Perzië in onze tijd opnieuw worden vervuld, met een versterkte Kerk, een verkondigd evangelie en Gods doelen voor Iran.