Ben wilde zijn leven beëindigen: "Op weg naar het spoor ontmoette ik een evangelist"

Jarenlang kampt Ben Dekker met depressieve gevoelens. Op een dag besluit hij dat het genoeg is geweest. Hij vindt het tijd om zijn leven te beëindigen. Maar zijn plannen krijgen een wonderlijke wending, vertelt hij in gesprek met Cvandaag. “Op weg naar het treinspoor ontmoette ik een evangelist.”

Dit artikel is je cadeau gedaan door cvandaag Premium lid Martin Klok.

Word ook lid

Van jongs af aan kampte je met depressie gevoelens? Wat was de oorzaak van je depressie?
“Ik ben opgegroeid in een stabiel gezin en mijn ouders zijn altijd bij elkaar gebleven. Tegelijkertijd heb ik als kind mijn vader heel weinig gezien. Als kapitein was hij vanwege zijn werk bijna het hele jaar van huis. Ik zag hem maar een paar weken per jaar. Daar komt ook nog bij dat het leeftijdsverschil met mijn broers en zus relatief groot is. Om die reden had ik thuis weinig aanspraak. En als introverte jongen had ik op school moeite om contact te leggen met anderen.” Ben werd op 12-jarige leeftijd depressief en in totaal kampte hij zo’n 25 jaar met depressieve gevoelens.

Hoe ging je met je depressieve gevoelens om?
“Ik trok mij terug en had om die reden weinig vriendschappen. Op momenten dat mensen veel alleen zijn en op hun kamer zitten, gaan ze malen. En dat gold ook voor mij. Al snel ging ik naar een psychiater. Daar ben ik als het ware binnenste buiten gekeerd. Maar fundamenteel heeft dat nooit mijn depressie opgelost. Er was meer sprake van symptoombestrijding en kwam in een vicieuze cirkel terecht. De wortel van mijn negatieve gedachten is nooit verwijderd en daar hebben deze gesprekken ook niet bij geholpen. Een grote vorm van leegte kon ik gewoonweg niet opvullen.”

Hoe heb je die leegte geprobeerd op te vullen?
“Uitgaan, sport, vriendinnen…. Toen ik ouder werd en een goedbetaalde baan kreeg, ging ik op reis. Maar ondanks dat bleef het binnen in mij altijd donker. Als ik ’s ochtends wakker werd, vroeg ik mijzelf altijd af wat ik toch moet met mijn leven. De wolk werd donkerder en donkerder. In de laatste vijf á zes jaar van mijn depressie mondde dat uit in suïcidale gevoelens. Het maakte niet uit wat ik deed: naar de kroeg, op reis, een mooie vriendin. Aan het einde van de dag bleef een leegte over.”

Die leegte vulde Ben op met sigaretten en alcohol. “Ik ben al vrij vroeg begonnen met roken en drinken. Mijn verslaving begon met bier en eindigde in sterke drank. Geconfronteerd met zelfmoordgedachten, liet ik mij herhaaldelijk helemaal vollopen met sterke drank. Dan werd in het ziekenhuis mijn maag leeggepompt. De gedachte erachter was: mezelf dooddrinken. En verder dacht ik concreet na over manieren om een einde aan mijn leven te maken. In de laatste jaren voor mijn bekering was ik daar heel praktisch mee bezig.”

Op een dag besloot je dat het genoeg is geweest. Wat gebeurde er op 1 april 1989?
“Ik wist toen ik ’s ochtends op stond dat het mijn laatste dag zou zijn: ‘Ik spring voor de trein.’ Op weg naar het spoor liep ik een man tegen het lijf die mij aansprak. Ik was zover heen dat ik geen moment dacht: ‘Wat moet die kerel van mij?’ Ik dacht: ‘Die man stelt wat vragen en ik ga verder.’ In een notendop vertelde hij mij het Evangelie. Ik weet nog dat hij vroeg of hij iets voor mij zou kunnen betekenen door voor mij te bidden. Daar heb ik toen ja op gezegd. Ik bad een heel simpel gebed en daarmee was het gesprek voorbij. Hij vroeg nog om mijn adres en klaar was het gesprek.”

Ben vervolgde zijn weg naar station Leeuwarden. Opnieuw werd hij onderweg naar het spoor onderbroken. Dit keer niet door een evangelist, maar door een bovennatuurlijke ervaring. “Alsof er een bliksemschicht uit de hemel neerdaalde. Ik werd compleet overweldigd met vrede en rust. Ik kon het geen plek geven. Ik heb zo’n anderhalf tot twee uur op een bankje gezeten en wist: hier ben ik mijn leven lang naar op zoek geweest. Alle mensen en geluiden om mij heen vielen weg.”
Ben keerde zich om en liep terug naar huis. “Ja, je kunt spreken van een Paulus-ervaring. Het was overweldigend.”

Al snel ging de deurbel. Wat gebeurde er?
“De evangelist met wie ik eerder die dag een gesprek voerde nodigde mij uit voor een christelijke filmavond bij hem in de kerk. Half verdoofd door alle indrukken ging ik mee. Die film die ging over een man die zelfmoord wilde plegen en veranderde dankzij een boodschap van evangelist Billy Graham. Ik herkende mij natuurlijk helemaal in de hoofdrolspeler van die film. Alsof de film van mijn leven werd gedraaid. Voor de tweede keer op dezelfde dag werd ik geraakt in mijn ziel. Ik ben in huilen uitgebarsten en was een compleet gebroken mens. Aan het einde van de avond bracht diezelfde evangelist mij naar huis. We hebben contact gehouden. Deze broeder heeft mij vaak opgezocht.”

Later besloot Ben met hem mee te gaan naar een kerkdienst. “Er heerste een opgewekte sfeer. Al snel werd ik door allerlei christenen uitgenodigd voor een bak koffie of om mee te eten. Het feit dat mensen naar mij omkeken en op mij afkwamen, raakte mij diep. Dat was jarenlang mijn verlangen. Dwars door deze mensen heen heb ik Gods liefde ervaren. Inmiddels zijn we dertig jaar verder en ben ik nog altijd onderdeel van diezelfde kerk.”

In zo’n korte tijd omschakelen van een wanhopig en eenzaam leven naar een nieuw leven met een ‘geestelijke’ familie en een relatie met God. Dat is niet voor te stellen. Hoe kijk je terug op die omwenteling?
“Voor mijn bekering had ik een klassiek beeld van het geloofsleven: een christen mag van alles niet. Na mijn bekering moest ik mijn godsbeeld bijstellen. Dat is een jarenlang proces geweest. Daar komt nog bij dat ik vanuit mijn depressie met een negatief zelfbeeld kampte en het moeilijk vond om Gods liefde een plek te geven. Dat komt echt niet zomaar uit de lucht vallen. Een relatie met God opbouwen is investeren, zoals dat ook geldt voor de huwelijksrelatie met mijn vrouw. Een relatie gedreven door liefde.

Sommige mensen hebben een eenzijdig beeld van een bekeringsbeeld. Alsof na een ommekeer alles koek en ei is. Ten diepste is dat zo omdat een relatie met God alles verandert. Maar die reis naar onze eeuwige bestemming blijft hobbelig. In mijn leven heb ik soms nog altijd neerslachtige momenten. Vroeger beklemde het mij helemaal. Nu weet ik hoe ik ermee om moet gaan. Ik ben mijn depressie te boven gekomen.”

Wat is terugkijkend op je indrukwekkende levensverhaal één van je grote levenslessen?
“Er is hoop… Het is mogelijk dat mensen veranderen! Dat is geen kwestie van God aanroepen en afwachten of het goed komt. Bij een relatie met God komt meer kijken dat achterover hangen en bidden dat het goed komt. In het begin vond ik het moeilijk en ook bij mij is dat niet zonder slag of stoot gegaan. Het is moeilijk, maar verandering is mogelijk. Samen met God!”

Onderstaande mini-docu ‘Ben wil niet meer leven’ geeft in 18 minuten een kijkje in zijn leven en gedachten op dat cruciale moment en daarna. Inmiddels geeft Ben wereldwijd lezingen over depressie, suïcide en hoe je God daarin om hulp kunt vragen.

Heb ook jij last van zelfmoordgedachten, heb je hier vragen over of ken je iemand die hier last van heeft? Neem dan contact op met 113 Zelfmoordpreventie.

Christenen die meer diepgang willen kiezen voor cvandaag Premium

Je las net een gratis cvandaag Premium artikel. Meld je aan en start je gratis maand.

Start je gratis maand