Een kloof tussen wie je bent en wie je wil zijn: wees je eigen mantelzorger
Iets doen als vrijwilliger is mooi en echt vrij als het gewillige werk niet gezien hoeft te worden. Maar het is natuurlijk prachtig wanneer je voor je inzet een lintje krijgt of in het zonnetje wordt gezet. Toch werkt het vergrootglas op het presteren van de Ć©Ć©n vaak als een vergrootglas op het tekort van de ander. Om genietend en gunnend in het leven te staan is het nodig om vanuit vrijheid te kunnen liefhebben.
De brug van liefde voor de ander vanuit liefde voor jezelf is een onmisbare verbinding, waar je geregeld overheen moet wandelen om eruit te kunnen leven. Toch blijkt geliefd leven vaak een brug te ver te zijn. Wie is niet belast met de maatstaven van de wereld om ons heen, waarin vaak het recht van de sterkste geldt? Als vanzelf kies je toch om aan de sterke kant te blijven staan? Maar door dat te doen mis je misschien op cruciale momenten de brug naar je hart. DĆ© plek waar de Bron van liefde te vinden is om jezelf en de ander vrij en gewillig in de juiste verhouding lief te hebben.
Als mens kunnen we met een grote boog om onszelf heen lopen en voorbijgaan aan de innerlijke behoeften en verlangens. Soms zijn simpele vragen de eerste stapjes naar het kennen van jezelf. Bijvoorbeeld: wat vind jij makkelijker, niet nadenken maar doen Ć³f eerst nadenken en dan doen? Voor de doeners zal het eerste een eitje zijn en voor de denkers moet het ei eerst nog gelegd worden. Hoe mooi is het dat er geen goed of fout antwoord mogelijk is, omdat je bent wie je bent. Het wordt moeilijker als je vraagt: wie zou je willen zijn? Een doener zou misschien bedachtzamer willen zijn en de denker liever daadkrachtiger. Tevredenheidsvragen die je jezelf kunt stellen kunnen gaan over je loopbaan, je relaties, je lijf of misschien wel je kapsel. Hoe geliefd klinkt jouw antwoord? Soms zijn we niet bewust van de kloof tussen wie we zijn en wie we willen zijn, maar merk je pas als je erover nadenkt hoever je van je zelf vandaan bent. Wat heb jij nodig om te realiseren of je wel of niet ver van huis bent? Het is al lang geleden, maar uit ervaring weet ik dat je heel lang kunt doorlopen voordat je gaat nadenken over waarom je wat doet. Toen mijn lijf niet meer meewerkte moest ik de brug naar de kern van mijn zijn noodgedwongen gaan maken.
Slaaf zijn van je eigen kernovertuigingen brengt je ver van huis. Je kunt er bijvoorbeeld van overtuigd zijn dat je altijd sterk moet zijn. Denk nu niet dat dat een vreemde gedachte is, je bent gewoon echt mens. Iedereen wil geliefd zijn. Door veiligheidshalve aan de sterke kant van de brug te blijven staan en goed je best te doen, denk je misschien niet afgewezen te worden. Je sterker voordoen aan de buitenkant, dan wat je vanbinnen ervaart, is de meest zwakke positie. Het ondermijnt niet alleen je persoonlijkheid, maar op den duur ook de kracht om het anders te gaan doen.
In mijn boek āverlangen naar thuisā schrijf ik over thuiskomen in je eigen leven. DĆ© plek waar God al is, maar die we niet gevonden krijgen als we niet over de brug komen en alsmaar onder weg blijven. Als leidraad neem ik het verhaal van Jozef. Zijn gekleurde mantel werd hem niet gegund en raakte hij zelfs kwijt. Van zoon werd hij slaaf, tenminste, dat is de status die we aan de buitenkant zien. Toch kon het slavenkleed zijn innerlijk thuis en zoonschap, niet afnemen. Hij had een veilige plek in zijn binnenste, waar God was als hemelse vader met wijsheid en waarheid over zijn leven. Jozef was in bezit van het hemelse kleed, die niets of niemand hem ontnam, zoals staat beschreven in Kolossenzen 3:14: āEn kleedt u zich boven alles met de liefde, die de band van de volmaaktheid is.
Met deze mantel der liefde was hij sterk genoeg om zichzelf, op de meest cruciale momenten in zijn leven, niet te verlaten. Jozef leerde om met andere ogen te kijken en zag in dat in zijn wereldse zwakte juist zijn hemelse kracht lag. Boven de meest pijnlijke hoofdstukken op de leerschool van zijn leven stond het beoefenen van leidersschapskwaliteiten, die hij later in zijn leven krachtig nodig had. Gezien zijn ervaringen had verlatingsangst op de troon kunnen zitten in Jozefs leven, maar Jozef bleef zich vrij en gewillig op God verlaten.
De mantel der liefde bedekt niet de dingen, maar geeft je de hemelse bedekking om bestand te zijn tegen liefdeloosheid. Zo kun je op de juiste wijze de ander leren liefhebben zonder jezelf te verlaten.
Bovenstaand artikel is geschreven door Lize Roest, auteur van het boek āVerlangen naar thuisā. Klik hier om het boek te bestellen en neem een kijkje op de site van Lize Roest.
Praatmee