De aankondiging dat ruim zestig CGK-gemeenten een eigen landelijke vergadering vormen, heeft in christelijk Nederland veel losgemaakt. Reacties variëren van diepe droefheid over opnieuw zichtbare verdeeldheid tot opluchting dat er eindelijk duidelijkheid komt na jaren van spanningen. Waar de één spreekt over een pijnlijke breuk die het getuigenis van de kerk schaadt, ziet een ander het als een noodzakelijke stap om trouw te blijven aan Schrift en belijdenis. De teneur is eensgezind: dit doet velen verdriet.