De pijn van geloofstwijfel
De vraagsteller beschrijft hoe het evangelie hem voor het eerst echt raakte. Er waren momenten van zekerheid dat Christus ook zijn Zaligmaker was. Toch overheersen nu de vragen: heb ik echt vergeving ontvangen? Kan het zijn dat ik mezelf bedrieg? En is mijn geloof niet slechts verstandelijk, zonder werkelijk hartelijk vertrouwen?

Preken waarin wordt benadrukt dat een waar gelovige bekering én vergeving moet hebben, maken de twijfel alleen maar groter. “Ik weet dat ik anders ben gaan denken en leven, maar heb ik ook vergeving van zonden? Ik heb nooit iets bijzonders ervaren.”

“Twijfel strooien is een list van de duivel”
In zijn antwoord erkent ds. J. A. Mol dat deze worsteling velen bekend voorkomt. “Het is niet niks als je ogen opengaan voor het Evangelie. Dat is genade! Maar de duivel kan het niet verdragen wanneer iemand van onder zijn macht loskomt. Daarom gebruikt hij allerlei middelen om gelovigen bij Christus vandaan te houden. Eén van die middelen is twijfel strooien.”

Toch betekent die twijfel niet dat er geen geloof is. Integendeel: “Dat je ogen geopend zijn voor Christus en Zijn offer, dat is het werk van de Heilige Geest. Van nature is dat onmogelijk.”

Vergeving is geen gevoel maar belofte
Een kernpunt in Mols antwoord is dat vergeving van zonden geen kwestie van bijzondere gevoelens is. “Soms denken we dat je eerst iets moet ervaren om zeker te weten dat je vergeving ontvangen hebt. Maar de Bijbel leert anders. Wie gelooft in de Heere Jezus, hééft vergeving. Dat is geen toekomstig gevoel, maar een gegeven belofte.”

Hij verwijst naar de Heidelbergse Catechismus, die het ware geloof omschrijft als een vast vertrouwen dat God, ook aan mij, vergeving geschonken heeft.

Niet steunen op gevoel maar op Gods Woord
Ook het gebrek aan intens verdriet over de zonde hoeft iemand niet te verlammen, aldus Pater. “Je gevoel is niet maatgevend. Vertrouw op het Woord. Dat zegt dat jouw zonden zo zwaar waren dat Christus eraan moest sterven. Dat feit is beslissend, niet jouw beleving.”