Leren van Petrus: Geloven en niet geloven liggen dicht bij elkaar
Het leven van de apostel Petrus is bekend. Ja, dat is de man die wandelde op het water, maar vervolgens wegzonk, toen hij ineens die hoge golven zag.
Ja, Petrus was erbij, toen Jezus werd verheerlijkt op de berg. Hij was toen zo onder de indruk dat hij tenten wilde opzetten voor Jezus, Mozes en Elia. Maar Petrus was ook de man die sliep in Getsemane. Hij was te moe om met Jezus te waken. Petrus is de man van het geweldige geloofsgetuigenis: โGij zijt de Messias, de zoon van de levende God.โ
Maar toen Jezus gearresteerd was, ontkende hij in alle toonaarden dat hij Jezus kende.
Bijna iedereen kan daarom bij Petrus terecht. Niet alleen mensen met een sterk geloof, maar ook twijfelaars. Durfals en angsthazen. Petrus is een man die worstelt met zijn geloof en al worstelend met Jezus zowel hoogte- als dieptepunten kent.
Herkenbaar voor velen.
In zijn tweede en laatste brief kijkt deze apostel terug op zijn leven. Je kunt er veel van leren.
Hij schrijft: โIk weet dat mijn tent binnenkort zal worden afgebroken โ dat heeft onze Heer Jezus Christus mij te kennen gegeven โ, en ik doe er mijn uiterste best voor dat u zich dit alles ook na mijn heengaan steeds weer voor de geest zult kunnen halen.โ
Onthoud dit levensverhaal. Hoe hoogte- en dieptepunten elkaar van het ene op het andere ogenblik afwisselden. Pas dat vervolgens toe op je eigen leven.
Er zijn momenten dat we ons sterk voelen in ons geloof: we leven dicht bij God, we vinden het fijn om te bidden, we verlangen er sterk naar om te zijn zoals Jezus, vol liefde en geduld. Maar het kan zomaar omdraaien: we twijfelen weer of God echt wel in ons is, we vallen in zonde (juist in die zonde waarvan we gehoopt hadden dat we er nu echt mee gebroken hadden), we voelen alleen maar weerzin als we aan bidden denken, en als we in de Bijbel proberen te lezen, blijven we er koud onder.
Geloven en niet geloven, twijfelen en zeker zijn, belijden en verloochenen, sterk en zwak zijn, zoeken en vinden, loven en liegen, tot rust komen en onrust ervaren, een rots zijn en drijfzand zijn, schaamte en vreugde - het ligt allemaal zo dicht bij elkaar in het leven van mensen die geloven of die zouden willen geloven.
Van Petrus kun je veel leren. Niet alleen van zijn leven, maar ook van zijn brieven. Niet alleen over de zwakheden van ons mensen, maar ook over de kracht die God geeft.
Deze overdenking verscheen eerder op de Facebookpagina van ds. Arie van der Veer.
Praatmee