Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Toen ik als kind door onchristelijke vriendjes weleens te horen kreeg dat ik een domme kerkganger was, antwoordde ik met: "Maar jullie gaan lekker naar de hel!" Dat was toen nog een mooi weerwoord, maar gelukkig ben ik er later achtergekomen dat christenen helemaal niet blij zijn dat er mensen verloren gaan. De hel is geen 'sliep-uit' straf. Het is de gruwelijke consequentie van het kwaad dat wij, mensen, elkaar aandoen.
Maar wat is de hel precies? Onbewust denk ik aan karikaturen uit de middeleeuwen, waarbij duiveltjes met prikstokken gevallen zielen martelen in het vuur. De Bijbel gebruikt verschillende beelden om de hel te beschrijven, maar iedere christen begrijpt dat iets niet tegelijk een 'verslindend vuur' kan zijn, en een 'buitenste duisternis'. Beiden zijn metaforen. Ook lezen we dat de hel definitief is. Die combinatie van ellendigheid en eeuwigheid zet onze nekharen recht overeind. Het is niet voor niets dat veel christenen niet kunnen geloven dat de God die liefde is mensen tot zo'n straf kan verdoemen.