Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
De hel is geen leuke plek om te zijn. Als het echt is tenminste. In de middeleeuwen geloofden mensen dat de hel een of andere ondergronds plaats is waar mensen gekweld zouden worden in overeenkomst met de ernst van hun zonden. Het huidige idee van de hel is voor een groot deel ontstaan onder invloed van Dante’s beroemde Inferno. Maar sinds de mensheid ontdekt heeft dat de aarde noch plat noch het centrum van het universum is, is het idee van de hel onder vuur komen te liggen.
Het gaat natuurlijk niet alleen om de locatie van de hel maar ook het toenemende gevoel van onbehagen met het hele idee dat mensen gemarteld worden door demonen. Dat hoort bij sprookjes en mythes. De moderne tijd heeft de wereld ontdaan van magie en daarmee zijn ideeën over plaatsen van een eeuwige marteling onwaarschijnlijk geworden. Een ander probleem is dat mensen het moeilijk hebben met het idee van eeuwige marteling. Hoe kan een liefhebbende God die Jezus stuurt om de wereld te redden nu instemmen met of zelfs uitvoering geven aan de eeuwige marteling van ongelovigen? Hoe kan zo’n God met zichzelf leven na, laten we zeggen, één maand van marteling, of 100 jaar, of 1,5 miljoen jaar?