Een nieuwe steen in de vijver van de reformatorische gezindte: is dat écht nodig?

“De bevindelijk gereformeerden zijn nog de enige zuil die er over is”, zei Andries Knevel pas in een podcast van Cvandaag. Dat zou goed kunnen kloppen. Sociologisch gezien is het een ijzersterke groep. De bevindelijk gereformeerden, tegenwoordig graag aangeduid als refo’s, zijn gezagsgetrouw, kerkelijk meelevend, loyaal aan Schrift en belijdenis, gehoorzaam aan hun kerkenraad, gul met giften voor goede doelen, in alles principieel. Toch heb ik enkele kritische boeken over deze reformatorische christenen geschreven.
In Hyperdordt schrijf ik het volgende: ‘Mijn zorg is niet sociologisch, maar theologisch van aard. Ik schets en weerspreek de min of meer gesystematiseerde visie op de heilsweg die je breed in de gereformeerde gezindte aantreft.’ In dit artikel schrijf ik wat ik daarmee bedoel.
Praatmee