Franse president gaat Palestijnse staat erkennen: terecht?
Frankrijk heeft besloten de Palestijnse staat officieel te erkennen. President Macron wil dit najaar, tijdens de Algemene Vergadering van de VN, de erkenning bekrachtigen. De aankondiging heeft felle reacties losgemaakt, vooral in Israël. In deze column plaatst prof. dr. Willem J. Ouweneel het Franse besluit in historisch en theologisch perspectief. Volgens hem is de roep om een Palestijnse staat gestoeld op mythevorming en geschiedvervalsing. De diepste wortel van het conflict is in zijn ogen niet politiek, maar geestelijk.
1. Het woord ‘Palestijn’ betekent bewoner van Palestina, van wat voor afkomst zo iemand ook moge zijn. Tot de jaren 1950 werden daarom ook de joodse bewoners van Palestina ‘Palestijnen’ genoemd. Omgekeerd hebben de tegenwoordige ‘Arabieren’ (binnen en buiten Palestina) nauwelijks etnische en weinig historische banden; in feite hebben ze slechts één ding gemeen: de Arabische taal. Er heeft dan ook nog nooit een ‘Palestijns volk’ als afzonderlijke etnische identiteit bestaan.
Praatmee