Noémi nam de abortuspilremmer en bad tot God: "Als dit Uw wil is, zal het goedkomen"

Ik ben Noémi, ik ben 23 jaar oud en moeder van twee zoontjes en een dochtertje. Mijn jongste kinderen kreeg ik toen ik nog tiener was.

Onstabiele relatie
Toen ik opnieuw zwanger werd had ik al een relatie, toen bijna 5 jaar. Ik woonde op mezelf met mijn twee zoontjes en samen deden we vaak leuke dingen. Mijn vriend was er in de avonden vaak omdat hij overdag veel werkt. De opvoeding van mijn zoontjes deed ik dan ook alleen. Doordat zijn ouders mij niet accepteerden, hadden wij de afgelopen jaren geen stabiele relatie. De ene keer was het aan en de andere keer was het weer uit. Op een gegeven moment wist ik, wanneer het uit ging, dat het niet lang zou duren voor het weer aan was. Doordat dit een patroon was heb ik dit ook nooit verteld aan mijn zoontjes, als het uit ging,  omdat ik wist dat het weer goed zou komen.

Blijdschap
Toen ik er achter kwam dat ik weer zwanger was, was ik eigenlijk heel blij met de verrassing. Dat mijn vriend erg geschrokken zou zijn, had ik wel zien aankomen. De zwangerschapstest deed ik toen mijn vriendinnen en zus erbij waren. We waren met zijn allen eigenlijk heel blij met het nieuws. Wij hadden er rekening mee gehouden dat mijn vriend er wellicht wat anders over dacht, daarom oefende ik met hen hoe ik het aan hem zou kunnen vertellen.

Onder druk gezet
Ik bereidde hem al een beetje voor dat ik wat wilde bespreken. Later op die dag, belde ik hem om te vertellen dat ik zwanger was en het kindje graag wilde houden. Hij kon dat niet voor zich zien, gezien zijn familie ook niet op de hoogte was van onze relatie. Hoe moest hij dan vertellen dat hij ook een kind zou krijgen? Door zijn paniek was hij niet zichzelf en deed hij er alles aan om er voor te zorgen dat ik het weg zou halen. Hij dreigde zelfs uit het leven te stappen. Dit was absoluut niets voor hem en dat was dan ook de reden waardoor mijn twijfels kwamen.

Reacties uit omgeving
Al snel hadden mijn ouders door dat er wat gaande was en kon ik niets anders meer dan vertellen in wat voor situatie ik zat. Meerdere mensen wisten mijn situatie en iedereen had dan ook een erg sterke mening over de situatie. Ze waren boos dat ik er überhaupt aan dacht om het weg te halen.

Twee partijen
Uiteindelijk waren er twee partijen. Mijn vriend die dreigde uit het leven te stappen én anderen die dreigden uit mijn leven te stappen als ik het zou weg halen. Ik ervaarde door weinig mensen steun en voelde mij gigantisch onder druk gezet. Mijn vriend was veel bij mij en beloofde dat, als ik de pil zou innemen, hij voor altijd bij mij zou blijven. De andere mensen om mij heen zou ik dan namelijk verliezen.

Ik was bang dat hij uit het leven zou stappen en had daarom een afspraak gemaakt bij de verloskundige in de hoop dat hij, na het zien van het kleine leventje, er toch anders over zou denken. Helaas was dat niet zo. Ik voelde mij wel erg gesteund door de verloskundige praktijk.

Op een gegeven moment kon ik door de druk niet helder denken. Ik hield zo van mijn vriend en het maakte mij zo verdrietig om hem zo te zien, dat ik mijn huisarts heb gevraagd om mij door te verwijzen naar het ziekenhuis voor een abortuspil. Toen we daar aankwamen zag de gynaecoloog, na het zien van de echo, dat ik door alle kanten onderdruk gezet werd en vroeg zich af of dit wel echt is wat ik wilde. Ze gaf aan de pil nog niet mee te willen geven en adviseerde mij toch nog een week na te denken. Dat deed ik dan ook.

Ik bleef van alle kanten druk voelen en werd ook uitgemaakt voor moordenaar, terwijl aan de andere kant de angst was om mijn vriend te verliezen. Wat een gigantische druk was dat. Het voelde of mijn gevoel hierin totaal vergeten werd en ik ging eraan onderdoor. Mijn vader kwam vaak langs om met mijn vriend en mij te praten en alle opties af te wegen. Mijn vader heeft hier veel gebed, geduld, tijd en energie in gestoken.

Beloftes
Door alle paniek, ben ik een week later terug naar het ziekenhuis gegaan om de pil ieder geval op te halen. Op dat moment was ik nog steeds aan het twijfelen. Eenmaal thuis bleef mijn vriend drammen en heb ik duidelijk tegen hem gezegd dat ik door deze keuze iedereen kwijt zou raken en dat hij dan echt niet bij mij weg zou moeten gaan, omdat ik dan alleen zou zijn en niemand meer om mij heen zou hebben. Ik wist dat het een onrealistische gedachte was en sprak dit ook naar hem uit. Hij beloofde dat ik, ieder geval de komende tijd, geen moment alleen zou zijn en hij mij niet meer zou verlaten voor zijn familie.

De eerste abortuspil
Mijn liefde naar hem was zo groot dat ik door de druk in een impuls de eerste abortuspil innam. Voor ik dat deed vroeg ik nog de laatste bevestiging: "Beloof dat je mij niet alleen laat en weet dat ik hier eigenlijk niet achter sta. Ik doe dit voor jou". Hij probeerde mij gerust te stellen, maar ik was ontzettend verdrietig.

Toch alleen
Dezelfde avond kwam hij zijn afspraak niet na en ging hij naar huis om wat te regelen voor werk. Vervolgens viel hij thuis in slaap en was ik die avond alleen. Ik was bang, verdrietig en voelde mij in de maling genomen.

Er is hulp
Mijn zus en vriendinnen hadden een link van 'Er is hulp' doorgestuurd naar mijn moeder. Mijn moeder stuurde mij die dag daarna een bericht dat er een mogelijkheid was om het ongedaan te maken. Ik had al spijt voor ik de pil in had genomen en wilde het heel graag ongedaan maken. Mijn vader kwam naar mij toe en hebben samen gebeld naar 'Er is hulp'. Er was een kans dat het toch nog mogelijk was om het ongedaan te maken. Aan de telefoon werd verteld dat ze een huisarts zouden zoeken die het medicijn voor wilde schrijven. Uiteindelijk hadden ze iemand gevonden.

De Abortus Pil Remmer
Ik vond het erg spannend, omdat ik op internet maar eén verhaal kon vinden van iemand die ook dit medicijn om deze reden had genomen. Er was weinig bekend of las zelfs negatieve berichten. Ik kon het mijzelf niet vergeven als ik niet alles had geprobeerd en besloot te vertrouwen. "Als dit Uw wil is, zal het goed komen” bad ik. Toen ik eenmaal de huisarts had gesproken over alle bijwerkingen en consequenties die het met zich mee zou kunnen brengen, stelde dat mij wat meer gerust. Zo vaag dat het op internet staat, was het dus eigenlijk niet.

Steun
Toen ik eenmaal de medicijnen kon gebruiken, was ik eigenlijk nog een tijdje erg onzeker of het zou blijven zitten. Mijn contactpersoon van 'Er is hulp' en de huisarts hebben contact met mij gehouden en voelde mij erg gesteund in de spannende periode. Ik kon alles vragen en voelde dat ze met mij mee leefden. Ik voelde mij gesteund.

Opluchting
Later moest ik op controle komen in het ziekenhuis om te kijken of het hartje nog zou kloppen. Mijn vriend was mee. Ik was ontzettend opgelucht en blij toen ik het hartje hoorde kloppen en zag dat de anti abortus pil tot zo ver zijn werk had gedaan, maar de spanning bleef tot en met de 20 weken echo.

In die tijd is het vaak aan en uit geweest met mijn vriend. Ik heb van hem absoluut geen steun ervaren en we hadden vaak ruzie. Ik vroeg hem vaak mee naar de controles bij het ziekenhuis, maar eindigde vaak toch alleen. Op een gegeven moment had ik mij er op ingesteld het alleen te moeten doen en ervaarde gelukkig wel steun uit mijn omgeving. Zo ging mijn zus bijvoorbeeld elke afspraak met mij mee.

Stress tijdens de zwangerschap
Tijdens mijn zwangerschap heb ik mij heel gestrest gevoeld. Na de 20 weken echo kon ik er eindelijk op vertrouwen dat het goed ging. Met 32 weken kreeg ik al weeën en moest ik aan de weeën remmers en longrijpingsprikken. Gelukkig maakte ik mij niet zo veel zorgen, omdat ik dit allemaal herkende van mijn vorige zwangerschap. Mijn zoontjes zijn namelijk ook te vroeg geboren. Dit had dan ook waarschijnlijk meer met mijn lichaam te maken dan de situatie. Ik vertrouwde erop dat als God de baby zou beschermen tegen de abortuspil, dat Hij haar nu ook zou beschermen en dat deed Hij.

Genieten van zwangerschap
Toen ik uit het ziekenhuis kwam kreeg ik het besef dat ik nu echt moest gaan genieten van de zwangerschap. Door alle spanning, drukte en stress vergat ik te genieten. De laatste paar maanden van mijn zwangerschap ben ik echt heel bewust gaan voelen en ervaren. Zelfs mijn vriend was aan het genieten van de trapjes in mijn buik.

Precies op de uitgerekende datum is onze lieve dochter geboren. Ik voelde meteen een sterke band met haar. We zijn allemaal heel dankbaar en blij dat ze er is. Ook de vader van mijn dochter en zijn ouders zijn blij. We genieten enorm van haar!

Een boodschap voor jou
Ik hoop dat ik met mijn verhaal anderen kan bemoedigen en zo ook wat meer vertrouwen in de abortuspilremmer (APR) kan geven. Het internet doet het over komen alsof er eigenlijk geen kans meer is en veel complicaties bij komen kijken, maar ik hoop dat mijn verhaal in laat zien dat het goed kan komen. Ik wil het advies geven om bij twijfel je eerste gevoel te volgen en zo veel mogelijk bij je eigen gevoel te blijven. Deel je twijfel met niet te veel mensen zodat je overzicht blijft houden en je zo dicht mogelijk bij jezelf kan blijven.

Ik hoop dat ik anderen zou kunnen helpen door middel van mijn verhaal. Ik vond het heel eng om een keuze te maken en zou willen dat niemand zich zo onder druk gezet hoeft te voelen. Dit heeft mij heel veel pijn, verdriet en stress opgeleverd. En heeft er voor gezorgd dat ik in eerste instantie voor mijn gevoel de verkeerde keuze heb gemaakt. Toen er eenmaal meer ruimte was voor mijn eigen gevoel, heb ik er beter over na kunnen denken. Met zo veel emotie een grote beslissing maken is bijna niet haalbaar. Het is daarom belangrijk dat iemand zich gesteund voelt in de situatie, ondanks dat het moeilijk is om je eigen gevoel even opzij te zetten. Er is hulp en er is ook hoop.

Dit artikel is afkomstig uit het magazine Leef van stichting Schreeuw om Leven. Wilt u meer van deze verhalen lezen, abonneer u dan op het magazine via de website!

Beeld: de zwangere vrouw, ter illustratie

Deel dit artikel op: