"Als twaalfjarige werd ik al door Jezus aangeraakt. Ik was diep onder de indruk van een preek over de twaalfjarige Jezus", vertelt Marieke. "En van daaruit is echt een verlangen gaan groeien om God beter te leren kennen. In mijn tienerjaren ben ik binnen de jeugd in de kerk op ontdekkingspad gegaan. En omdat ik God wilde dienen, ging ik naar een fulltime bijbelschool. Vanuit die bijbelschool heb ik twee maanden stage gelopen in Kenia.

Ik werd in eerste instantie door een Nederlands gezin opgevangen, en zij brachten mij naar het project: een gezondheidskliniek in de sloppenwijken. En dan word je daar achtergelaten. En dan sta je daar als de enige blanke tussen allerlei donkergekleurde mensen, van wie je de taal niet kent, de geuren niet kent. Eigenlijk is niks hetzelfde als hier in Nederland, waar ik opgegroeid ben.

Ik leerde Mathajo al op de eerste dag kennen dat ik daar was. Hij was een van de mannen die mij opving en begeleidde, zodat ik veilig door de sloppenwijken heen kon lopen. Mathajo is een hele vriendelijke jongen. Hij nam me mee naar familie en vrienden."

"Ik wil dat je mijn vrouw wordt"
"Op een gegeven moment kwam Mathajo 's avonds naar mij toe: “Joh, we hebben zo leuk gehad samen en volgende week ga je terug naar Nederland, maar ik wil eigenlijk dat jij hier blijft.” Vervolgens zei hij: “Ik ben verliefd op je. Ik wil dat je hier blijft. Ik wil eigenlijk dat je mijn vrouw wordt.” Dat werd voor mij eigenlijk steeds ongemakkelijker. En hij bleef iedere dag en iedere avond bij mij in mijn slaapkamer komen. “Ik wil dat je blijft. Ik ben verliefd op je. Ik hou van je.”"

Marieke probeerde hem duidelijk te maken dat zij dit niet fijn vindt. "Hij begon ook steeds handtastelijker te worden. Dat ging zover dat hij me de laatste avond uiteindelijk ook heeft verkracht. Ik wist niet wat me overkwam. Ik vond het heel moeilijk. Ik was op en emotioneel leeg, dat ik hem niet meer tegen heb kunnen houden. Terwijl ik naar mijn idee echt wel gezegd heb: “Joh, ik ben boos op je, en ik wil niet dat je dit doet.”

Ik was heel teleurgesteld en voelde me verslagen. Wat is mij overkomen? Ik bad: “Heer, ik wilde U dienen. Ik heb heel mooi mogen werken in die sloppenwijk. En echt vanuit mijn liefde voor U, in het Koninkrijk, wilde ik U dienen. En nu gebeurt dit. En waarom gebeurt dit?”

Eenmaal thuis werd er een groot welkomstfeest georganiseerd. Maar de blijdschap was weg bij mij. Iedereen voelde wel dat er wat met me was, zonder te weten wat er speelde. Totdat een van de vrienden door begon te vragen. En toen kwam het hele verhaal eruit. Na een paar weken ontdekte ik dat ik zwanger was. Dus m'n leven stond op zijn kop.

“Wil je je kindje houden?”, vroegen mensen om mij heen. Maar ik kon dat niet. Ik had zoveel liefde voor dit kleine wezentje dat in me groeide. En ik zie dat echt als liefde van God die ik heb gekregen voor haar.  Toen ze eenmaal in mijn armen lag, wist ik: ik kan haar de naam Naomi geven. Naomi betekent ‘geliefde’. Ik had al heel lang deze naam in mijn hoofd. Ik werd echt overspoeld door liefde voor haar. Uiteindelijk heb ik haar de naam Johanna Naomi gegeven, want Johanna betekent ook ‘God is genadig’. Ondanks mijn twijfels heb ik mogen zien dat God ook genadig is.

Toen Naomi anderhalf jaar was, leerde ik mijn man Wouter kennen. Wij zijn uiteindelijk op 12 september 2003 getrouwd. En dat klinkt heel mooi en dat is het ook. Maar een verkrachting heeft ook impact, en zeker ook in de relatie tussen man en vrouw. Het heeft echt wel doorgedenderd in ons leven; in de beginjaren van ons huwelijk, maar ook later, toen we samen nog twee mooie kinderen mochten krijgen.

Op verschillende momenten heb ik professionele hulp gehad. Ik kreeg traumatherapie om het moment van de verkrachting te verwerken. Na die EMDR-therapie wist ik: dit heb ik niet alleen gedaan met de therapeut, maar God is bij deze EMDR-therapie geweest. En ik mocht ook zeggen: ik ben genezen. Het moment van de verkrachting ligt achter me.

Als er in de kerk of in mijn omgeving werd gesproken over vergeving, werd ik in eerste instantie boos. Ik dacht: "Het ligt achter me, maar vergeven ga ik niet doen." Vervolgens heb ik veel over vergeving gelezen." Een tekst uit Efeziërs 4 gaf de doorslag: “Vergeef elkaar zoals God u vergeven heeft.” Toen dacht ik: ja Heer, U heeft mij vergeven, U heeft mij genezen, maar dat betekent dat ik nu ook zelf moet vergeven. En dat is een proces van huilen, bidden en vasten geweest. Dat heeft een paar weken gekost. In die weken heb ik geleerd wat vergeven is: de schuld terugleggen in de handen van God, zodat ik het oordeel niet zelf hoef vast te houden."

Terug naar Kenia
"Uiteindelijk hebben we besloten dat mijn man, Naomi en ik met z'n drieën naar Kenia zouden gaan. Naomi kwam met de vraag: “Mam, als we naar Kenia gaan, kan ik dan mijn vader ontmoeten?” Dat vond ik spannend. Thuis op de bank heb ik vergeving uitgesproken. Maar als ik hem ontmoet, weet ik niet of ik dat ook kan zeggen tegen hem. Uiteindelijk hebben we hem ook gevonden, is er contact gekomen tussen Naomi en haar vader. En toen hij hoorde van onze reis naar Kenia, heeft hij ons uitgenodigd om op zondag bij hem in de kerkdienst te komen.

Toen zijn we bij hem in de kerk geweest. Ze kenden elkaar al een beetje op basis van telefoongesprekken. Na de kerkdienst zelf heb ik uiteindelijk met hem gesproken. Er stond een huilende man voor me, en dat vond ik best heftig. Tegelijkertijd merkte ik ook dat God mij aanspoorde om naar hem de vergeving uit te spreken. Dus ik zei ook, onder leiding van de Heilige Geest: “Luister, weet je, wat er gebeurd is, is zeker niet goed. Maar ik sta hier in de kracht van de Heilige Geest, en mag ik je nu ook zeggen dat je vergeven bent.” We hebben samen gehuild.

Zoals mijn dochter zei: “Mam, het was zo'n heilig moment tussen jou en God. De Heilige Geest was hierbij aanwezig, dat jij een vergeving uit mocht spreken.” We konden er niet bij komen, maar we zijn wel getuigen geweest van iets heel bijzonders. Ik zie het als een wonderlijk proces waar ik ongelooflijk dankbaar voor ben. Ik ben door veel pijn heen gegaan. Vergeving uitspreken is niet makkelijk, maar het heeft me heel veel vrijheid gegeven."

Bekijk de video en neem een kijkje op de website van Xpedition Glory: