Jaren geleden had ik een collega die opgegroeid was bij de Jehova’s getuigen. Toen ze ouder werd, besloot ze eruit te stappen. Ze paste niet meer in het systeem. Ze was de rotte appel van de groep. Toen ze vragen ging stellen, liet de gemeenschap duidelijk weten dat zij degene was die het bij het verkeerde eind had. Uiteindelijk leidde dat tot haar vertrek. Dat was niet zomaar wat. Ze wist dat ze daarmee alle contacten zou verliezen met vrienden, bekenden en zelfs haar eigen familie. Jehova’s getuigen reageren op die manier op uittreders om daarmee zichzelf te beschermen. Het belang van de groep boven het individu. Zo ook zij. Ik vond het heftig. Maar ik vond haar ook heel dapper dat ze het lef had anders te zijn. Het kostte haar werkelijk bijna alles.