Het zendingsavontuur van Leo Baan: “Jezus' goede nieuws gaat rond als een lopend vuurtje”
“Door de ogen van God naar andere mensen kijken. Dat heb ik als zendeling geleerd. Dat is begonnen met de irritantste vrouw in Swaziland. Irritatie maakte plaats voor bewogenheid”, zo vertelt Leo Baan. Hij is alweer ruim tien jaar als zendeling in het Afrikaanse land Swaziland actief. Hij begon zonder plan. Tijdens een kennismakingsrondje met de auto, stapte Leo een gevangenis binnen. Het begin van een enerverend zendingsavontuur. Leo vertelt over de kracht van vergeving, een gebedsbeweging en een christelijke regeringsleider.
Hoe is je zendingsavontuur ontstaan?
“Acht maanden lang kwamen we met een groep mannen samen in Durban om elke maandagmorgen te bidden, denken en te brainstormen. In die tijd werd duidelijk dat we naar Swaziland zouden gaan. Ons gebed was toen: ‘Heer, U kent ons, U weet wat bij ons past en U weet waar U ons wil hebben. Wilt U ons leiden naar de juiste plek?’
Mijn vrouw Jill en ik bezochten in november 2012 een zendeling in Swaziland. Hij was thuis en we zouden even koffie gaan drinken. In eerste instantie was het de bedoeling dat hij voor twee maanden terug zou gaan naar zijn thuisland, maar tijdens ons gesprek werd al snel duidelijk dat hij Swaziland voorgoed zou verlaten. En dus zou ook zijn huis vrijkomen. We hebben het huis uiteindelijk kunnen overnemen. Dat ervaarden we als leiding van de Heer. Vanaf februari 2013 konden we erin en vanaf de eerste minuut voelden we ons thuis.
Wij hadden absoluut geen plannen, geen visie en geen idee wat we zouden doen, maar we waren daar met de instelling dat de Heer ons wel zou leiden. Een paar dagen later las ik in ’s morgens vroeg Mattheüs 25, waar Jezus zegt: ‘Ik had honger en gij heb Mij te eten gegeven, ik was naakt en gij hebt Mij bekleed. Ik was in de gevangenis en gij hebt Mij bezocht.’ Toen ik dat las, dacht ik: ‘Dat moet toch fantastisch zijn: dat je als gevangene bezoek krijgt?’
Praatmee