Een zo'n persoon is de Somalische jonge vrouw die naast me aan tafel zit. Ze vertelt me over haar leven. 

Met 3 jaar besneden. ‘Netjes maken’ noemden ze het. Ze overleefde. 

Met 7 jaar haar moeder uit huis gehaald door een soldaat. Ze vond haar buiten terug. Doodgeschoten. 

Met 9 jaar verkracht door iemand in politie-uniform. ‘De eerste keer’, voegt ze toe. Ze overleefde. Het litteken dat ze eraan overhield nog steeds zichtbaar.
 
In het ziekenhuis hevig bloedend weggestuurd omdat ze niet tot de juiste stam behoorde. Ze overleefde. 

Met 13 jaar gevlucht naar Soedan. Beschoten door de grenspolitie. Haar broertjes raakte ze kwijt. Het litteken van de kogel tot op de dag van vandaag zichtbaar in haar schouder. 

De schotwond ontstak en ze werd ziek. Andere vluchtelingen ontfermden zich over haar en namen haar mee op hun tocht naar Libië. Ze overleefde. 

In de loods waar ze allemaal moesten wachten tot de mensensmokkelaar tegen riante betaling een overtocht in een gammel bootje regelde was het ‘echt erg’. Tot op de dag van vandaag kan ze er niet over vertellen maar kokhalst ze als de herinnering boven dreigt te komen. 

Met 16 jaar maakt ze de overtocht over de Middellandse zee in een overvol bootje. 

Met 17 jaar komt ze aan in Nederland, niet wetend dat er een land met die naam bestaat. Ze dacht dat ze in Engeland was, daar had ze weleens van gehoord. 

Met 18 jaar zit ze naast me aan tafel. Haar ogen dof, het levenslicht en levensplezier verpletterd door alles wat haar is aangedaan. 

‘Mijn verblijfsvergunning is niet toegekend’, vertelt ze dan. ‘Er is te weinig bewijs volgens de IND.’ 
Wanhopig kijkt ze me aan. ‘Maar ik ga niet terug, dat kan ik niet.’ 
‘Dat overleef ik niet.’ 

Ik geloof het. 

Haar verhaal blijft nog lang door mijn hoofd zingen, inclusief alle details die ik hier niet eens op wil schrijven. 

In de Bijbel, waar zij ook in gelooft, gaat het over een nieuwe hemel en een nieuwe aarde waar gerechtigheid zal zijn. 

Dat is wat komt. Gelukkig. Maar in het nu zijn er de ellende in haar thuisland en rellen en agressie in Den Haag. 

Kunnen we alsjeblieft nu al met elkaar werken aan iets meer rechtvaardigheid in deze wereld?