Het zendingsavontuur van Johan en Willeke: "We dachten: wat doen we onze kinderen aan?"
"Wat doe je je kinderen aan?" Dit vroegen Johan en Willeke Vrij zichzelf af, terwijl ze nadachten over wel of het het zendingsveld opgaan. "Een vriendin tegen ons zei: 'Draai het eens om. Wat geef je je kinderen mee?ā" Met Cvandaag sprak ze over de schrijnende situaties, maar ook de mooie momenten, waarop ze Gods aanwezigheid heel duidelijk ervaart. "Elk gesprek met een Albanese christen getuigt van wat God die week heeft gedaan."
āWe zijn sinds kort zendelingā, begint Willeke. āIk kom uit de jeugdzorg en werkte als gezinscoach bij het Leger des Heils. Mijn man Johan werkte in de bouw en had verschillende begeleidende functies in kerken en het jeugdwerk. We kennen elkaar uit OekraĆÆne, waar we elkaar leerden kennen in de periode dat ik daar stageliep. Met een groepje startten we met het organiseren van zomerkampen voor meiden uit een kindertehuis.ā
Hoewel ze beiden een diepe betrokkenheid voelden bij christenen in OekraĆÆne, lag hun bestemming elders. āWe hebben ons altijd afgevraagd: Wat vraagt God van ons? Wat is onze plek? Dat werd niet OekraĆÆne, maar AlbaniĆ«. Via de Gereformeerde Zendingsbond (GZB) zijn we uitgezonden als missionaire gemeente opbouwwerkers. AlbaniĆ« heeft overeenkomsten met OekraĆÆne; het communisme heeft er zijn sporen nagelaten, en daarvan hadden we eerder al geproefd."
Praatmee