Ik koos voor het leven van mijn zoon: abortus was geen optie
Op mijn 17e leerde ik* een bekende DJ uit mijn woonplaats kennen. Hij was 24. Ik was op slag verliefd. Op zeker moment bleek ik in verwachting. Dit nieuws durfde ik beslist niet aan mijn ouders te vertellen. Wel moet ik het mijn vriend hebben verteld, maar dat kan ik me niet meer herinneren. Het was geen gemakkelijke tijd. Ongewenst zwanger zijn was toen een schande en je wist dat je hét gespreksonderwerp was in de buurt en binnen de kerk.
Geen verwijten
Mijn moeder had wel iets in de gaten. Ze kwam naar me toe in mijn slaapkamer en vroeg me wat er aan de hand was. Onder tranen vertelde ik haar dat ik in verwachting was. Mijn moeder antwoordde liefdevol: “Je kindje komt wel groot.” Gelukkig geen verwijten. Ik was natuurlijk opgelucht. Mijn vader, nogal impulsief, ging direct naar het huis van mijn vriend, die bij zijn ouders woonde. Mijn vriend stond bovenaan de trap en kwam niet naar beneden. Mijn vader zei hem dat hij zijn verantwoordelijkheid moest nemen. Het antwoord van mijn vriend was dat hij de abortus wel wilde betalen. In 1972 was abortus nog illegaal en kostte rond de 500 gulden. Voor mij was abortus absoluut geen optie!
Wil je verder lezen?
Als lid krijg je onbeperkt toegang tot cvandaag.nl
Praatmee