Wel of niet overspel opbiechten? Refoweb-vragensteller deelt worsteling
![relatieprobleem relatieprobleem](https://images.cvandaag.nl/artikel-foto/a2ba37ca62fd15c30ab790a94a5b98a7/relatieprobleem.jpg)
'Ik heb een vraag over het opbiechten van de details van overspel. Is dit een vereiste of is het gewoon opbiechten van je overspel aan je partner voldoende?', aldus een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl.
De vragensteller komt uit een ongelovig milieu en kwam in haar twintiger jaren tot geloof. 'Ik heb mij laten dopen voordat ik getrouwd werd. Daarna ben ik getrouwd en al snel binnen een aantal kinderen waar ik met alle liefde voor zorg. Mijn man is ziek geworden door een incident op zijn werk. Hij heeft hierdoor een meervoudig trauma. Tijdens zijn trauma ben ik slecht behandeld door mijn man waarmee ik nu al lang samen ben. Het begon met respectloos praten tegen en over me en uiteindelijk volgde geweld, waardoor ik weg wilde bij mijn man omdat ik geen enkele verbetering zag.
Ik kreeg gevoelens voor een man op mijn werk en er zijn dingen gebeurd door de verliefdheid en omdat ik vanuit mijn trauma's hunkerde naar liefde, waar ik niet achter sta en die ik -als ik helder zou hebben nagedacht- uit mezelf nooit zou doen. Het is geen Godvrezende man en is alleen op lust uit. Ik voel dat ik enorm gefaald heb. Ik heb mijn zonden opgebiecht aan mijn man, zonder details, en beleden tegenover God in gebed. Mijn man ziet in hoe fout hij bezig was en ik herken mijn man eindelijk weer. Hij betert zich, is lief en respectvol en we willen overduidelijk samen verder. Toch blijf ik zo enorm hard tegen mezelf en mezelf verwijten en de schuld van álles geven. Ben ik echt vergeven en schoongewassen nu ik het beleden heb?', aldus de vragensteller.
'Ik word wel even stil van je verhaal. Wat een leed omschrijf je', antwoordt psychosociaal therapeut Jantine Stam. 'Wat mooi dat jullie elkaar hervonden hebben door deze moeilijkheden heen en voelen dat je samen verder wilt. Ik vermoed dat je nog een bepaalde afstand voelt tussen jou en je man en dat die te maken heeft met het feit dat je de onthulling van het overspel vaag hebt gehouden. Ik denk dat je je daarvoor verantwoordelijk voelt en dat dat je niet lekker zit.
Door je te richten op je man en voor hem te bepalen dat hij jouw details niet aan zou kunnen, houd je controle over je angst. Dat werkt wel tijdelijk, maar niet blijvend, waardoor je je toch telkens weer af gaat vragen of je wel genoeg hebt gedaan. Ik denk dat je met het controle houden over je angst in je oude patroon stapt (wat je eerder in je toelichting omschrijft). Ik bedoel het patroon van verantwoordelijkheid nemen voor de nood van een ander (in dit geval dat hij geraakt zou worden in zijn trauma) en geen verantwoordelijkheid nemen voor de nood van jezelf (in dit geval waarschijnlijk jouw angst dat het toch weer slechter tussen jullie zou gaan).
Wil je dat vertrouwen hersteld wordt, dan is openheid over alles belangrijker dan alleen over de misstap. Misschien vind je dit te spannend om alleen aan te gaan of merk je bij het lezen dat er meer dingen meespelen. In dat geval zou je ervoor kunnen kiezen om een gesprek bij een therapeut of iemand die je vertrouwt aan te vragen en op die plek samen te zoeken naar wat jou kan helpen en wat er mogelijk is m.b.t. het resterende schuldgevoel', maakt Stam duidelijk.
Praatmee