Refowebvragensteller is verdrietig: 'Eén van onze kinderen wil geen contact meer'

'Eén van onze kinderen wilde op een bepaald moment in zijn leven geen contact meer met ons. Wat een verdriet. Nu kregen we een mail van hem met daarin een heleboel verwijten puntsgewijs opgesomd. De schuld wordt op ons bordje geschoven. Hoe zit dat nu met vergeving? Hoort bij vergeving schenken ook het kijken naar je eigen aandeel in de verwijdering die ontstaan is? En wat is een goede reactie richting onze zoon?', aldus een vragensteller in de vragenrubriek van Refoweb.nl.
'Het is een uiterst pijnlijke situatie waarin u terecht bent gekomen', constateert Els van Dijk, voormalig directeur van de Evangelische Hogeschool. 'Het is ook ingewikkeld. Iedereen beleeft de werkelijkheid namelijk op zijn eigen manier: er is een verschil tussen de feitelijke en de beleefde werkelijkheid. Er ligt altijd een interpretatie ten grondslag aan hoe we de dingen beleven en ervaren. Als het gaat regenen is het voor degene die dringend water voor zijn tuintje nodig heeft heerlijk, maar voor iemand die net de was buiten te drogen heeft gehangen is het hinderlijk. De dingen die gebeuren hebben dus altijd een subjectieve lading. Dat geldt dus ook voor de ervaringen in de geschiedenis die u en uw zoon met elkaar hebben.
Kan het u daarom helpen om iemand die wat objectiever dan u in de situatie staat eens mee te laten lezen in hoe de brief kunt en moet duiden? Of nog sterker: kunt u het uw zoon zelf vragen wat de kern van zijn boodschap is? Mondeling of schriftelijk? Hem eerst bedanken dat hij de moeite heeft willen nemen om u te schrijven en vervolgens aangeven dat u het moeilijk vindt om zijn brief op een goede manier te interpreteren? Wat is je boodschap, lieve zoon? Want ja, stel dat hij heeft willen aangeven wat voor hém moeilijk was in de omgang met u, is het een andere brief dan wanneer hij u vooral aanwijst als schuldige voor de dingen die voorgevallen zijn.
En dan die vergeving. Dat vind ik in dit geval een ingewikkelde. In dit geval lees ik dit eerder als: ik neem het u niet langer kwalijk wat er allemaal gebeurd is; ik laat het los. Het is namelijk zo dat in de meeste gevallen schuld en vergeving bij elkaar horen. De één erkent schuld, de ander schenkt vervolgens vergeving. Dat is hier niet aan de orde.
In een reactie naar hem toe zou ik het volgende doen: hem bedanken voor zijn openheid en eerlijkheid, ook al treft deze u pijnlijk (dat mag u er dus ook bij zeggen). Maar ook van u uit eerlijk zeggen dat u het lastig vindt om zijn brief te duiden: is het een opening of een verder en definitiever sluiten van de deur? Vraag hem naar zijn intentie voor het schrijven van deze brief. Ga in elk geval NIET in op de concrete kwesties die hij aandraagt (als dat zo is), want dan wordt het een welles-nietes-spelletje en daar is helemaal niemand mee geholpen', aldus Van Dijk.
Praatmee