'Ik hoorde ooit een preek van een Amerikaanse predikant', antwoordt ds. K. den Boer. 'Wij hebben in het vrije westen geen vervolging. Hoe wordt dan ons geloof beproefd? Door ziekte. Ik ben er ook van overtuigd dat ziekte heel veel uitwerkt, voor de zieke zelf, voor de mensen om de zieke. Hoe vaak gebeurt het niet als een gelovige in het ziekenhuis komt, daar gesprekken ontstaan met ongelovigen  die gaan over de vraag wat hun troost is, beide in leven en sterven.

Ik ben getuige geweest van veel ziekbedden en sterfbedden. Ik merk dan één verschil. Als een gelovige ziek is, is daar vaak hoop en verwachting op God de Vader, geduld, liefde en vrede. Want onze levenslot rust in de handen van de Vader. De ziekbedden van ongelovigen zijn vele malen andersom, daar is woede, boosheid en opstand. Is het ook niet het middel in Gods hand om ons als welvarende christenen te laten zien wat een enorme verantwoordelijkheid we hebben, tegenover de vervolgde kerk, het zendingswerk, het evangelisatiewerk?

God kan ziekte genezen, zeker. Maar wellicht is het een toevoeging aan het gebed of de Heere duidelijk wil maken door Zijn Woord en Geest wat de bedoeling is van de ziekte. En is het antwoord niet zo, dat we waar we ook komen, geroepen worden ons ten dienste te stellen van het Koninkrijk van God, Uw Koninkrijk kome, bidden we toch? Wat gaat er uit van ons ziekbed?', aldus de hersteld hervormde predikant.