Hans de Booy wil nooit meer van God los zijn: "Ik dacht dat Hij mij kwam halen"

"Toen dacht ik: Wacht eens even, ik ga dood, het is zover. Hij komt mij halen." Zanger Hans de Booy is bekend van zijn megahit ‘Annabel’. Hij kwam tijdens de coronapandemie in het ziekenhuis te liggen en 78 van zijn concerten werden afgelast. Het zorgde voor grote financiële en fysieke problemen. Maar daar, middenin die ellende, begon Hans plotseling het Onze Vader te bidden. Bij Hour of Power vertelde de zanger afgelopen zondag hoe hij de weg naar God terugvond.
Hans de Booy raakte zijn huis kwijt en ging persoonlijk failliet. Toch vond hij juist op dat moment de connectie met God weer terug. Een connectie die al op jonge leeftijd tot stand kwam. “Ik had een speciale klik met de dominee. Ik durfde hem te interrumperen. Als ik het ergens niet mee eens was tijdens de preek ging ik rechtop staan en zei ik er wat van. Dat vond hij geweldig, ds. De Groot uit Apeldoorn was dat. Hij is later nog een keer naar een diploma-uitreiking van mij geweest.”
Boef
De moeder van Hans haakte op een gegeven moment af wat betreft de kerkgang, mede ingegeven door veel persoonlijk leed. “Ik ben het vijfde kind van mijn moeder. Maar toen ik geboren werd was ik enig kind want de andere vier waren al overleden. Ze dacht op een gegeven moment: ‘Bekijk het maar, nou ga ik wijn drinken en plezier maken’. Dat is haar heel goed gelukt. Het was natuurlijk wel een speciale situatie. Zoiets wens je niemand toe.”
Hans was vroeger een boefje, hij stal erop los. Totdat hij in aanraking kwam met een door hem geliefd instrument. “Ik heb enorm veel gestolen. Maar dat stopte toen ik een piano onder ogen kreeg. In één keer was het stelen over. Je begint dan aan zoiets en je blijft erin doorgaan omdat het je zo goed doet.”
In 1983 blijft het muzikale talent van Hans niet langer onopgemerkt. Hij breekt door bij het grote publiek met hits als ‘Annabel’. Een aantal decennia later, wanneer het succes van de jaren 80 alweer even achter hem ligt, vindt Hans zichzelf door corona terug in een benarde situatie. “Ik lag bloed te hoesten. Een vriend heeft toen meteen het ziekenhuis gebeld. Vervolgens heb ik daar elf dagen aan de beademing gelegen. Niet op de IC maar op de afdeling. Iedereen lag daar op dat moment zo’n beetje zijn longen tegen het plafond te hoesten.”
Nooit meer van God los
Op een gegeven moment zijn er geen IC-bedden meer beschikbaar en de dokter waarschuwt Hans dat wanneer hij er één nodig zou hebben, dit wel eens fataal zou kunnen zijn voor hem. “‘Daarom brengen we je naar Amsterdam’, zei de dokter. Ik ben toen verplaatst van Den Bosch naar Amsterdam, op een regenachtige vrijdagmiddag in de spits”, vertelt Hans. “Op het VUmc aangekomen keek ik uit het raam. Daar stond iemand met een security-achtige pet op, hij keek naar binnen. Hij zag mij zitten en werd helemaal enthousiast. Hij wees naar mij en naar zichzelf en toen naar boven. Toen dacht ik: Wacht eens even, ik ga dood, het is zover. Hij komt mij halen. Ik deed de gordijnen dicht en begon direct het Onze Vader te bidden.”
De hernieuwde connectie met God leidt uiteindelijk tot een nieuw lied dat Hans in de uitzending van Hour of Power ten gehore brengt: ‘Nooit meer van God los’. De zin in het lied die het meeste bij Hans losmaakt is: ‘Ik gun het je zo graag, omdat je juicht als je buigt’.
Van de ziekenhuis-dominee krijgt Hans na zijn gebed in het VUmc een boekje met uitspraken van Godfried Bomans. Die bieden hem troost en helpen hem geestelijk gezien weer op weg. Financieel verkeert Hans dan nog wel in zwaar weer. Gelukkig stroomt na wat media-aandacht de hulp voor Hans binnen. “Er waren mensen die mij een huis in Noorwegen of Frankrijk aanboden. Uiteindelijk ben ik in Fijnaart terechtgekomen”, zegt Hans tot slot dankbaar.
Praatmee