Abortus?
"Kirk bood me 400 dollar aan voor een abortus. Voor mij was dat ook een logische optie. Drugsverslaafden kunnen immers geen ouders zijn, dacht ik. Maar diep van binnen wilde ik deze baby. Toch besloot ik tot een abortus.
Toen gebeurde er iets bijzonders. Mijn moeder was bij een bijeenkomst van de Anonieme Alcoholisten. Daar kwam iemand naar haar toe en gaf haar een briefje met een telefoonnummer erop en zei: “Bel morgen het nummer en breng je dochter daarheen”. Het was het nummer van een plaatselijk crisiszwangerschapscentrum."

"Mijn moeder vertelde mij dat ze een afspraak had gemaakt met dat zwangerschapscentrum. Omdat ik dacht dat het een abortuskliniek was, ging ik mee. Toen ik naar binnen liep, bonsde mijn hart in mijn keel. Ik voelde me alleen, beschaamd en bang. Ik ontmoette er een counselor, die mij op mijn gemak stelde. Nadat ik haar had verteld dat ik een abortus wilde, beschreef ze het proces van de ontwikkeling van een kindje in de baarmoeder. Voor het eerst leerde ik over de levensfasen na de conceptie. Ze liet me ook een brochure zien, waarin de abortusprocedure werd uitgelegd, inclusief fysieke en emotionele risico’s.'

"Op de echo zag ik mijn kindje"
De counselor regelde een echo-afspraak, waar Kailee voor het eerst haar kindje op het scherm zag bewegen. "Wat echter de meeste indruk maakte, was het verhaal van de counselor, dat ze op haar 17e zwanger was en ervoor koos haar baby te houden. Ze vertelde me dat ze zich had overgegeven aan de Heere Jezus, Die haar met nieuw leven had gezegend."

"Toen ik baby was, had mijn grootmoeder aan moederskant een cowboy-pastor in Arizona gesmeekt mij aan de Heere op te dragen. Ik ging naar een kerkkamp in Prescott, waar ik mijn leven aan Christus gaf toen ik 9 was. Hoewel ik mezelf er nooit toe verplichtte God te volgen, had ik vaak tot Hem geroepen om van de drugsverslaving af te komen. Op de een of andere manier was ik ervan overtuigd dat Hij bestaat en de vader vertegenwoordigde die ik in mijn leven had gemist."

Sprankje hoop
"Ik verliet het zwangerschapscentrum met de gedachte dat ik vóór het leven kon kiezen. Het verhaal van de hulpverlener had mij een sprankje hoop gegeven dat God over mij en mijn baby waakte.
Op aandringen van mijn ouders ging ik drie weken naar een afkickkliniek om nuchter te worden en een veilige plaats te kunnen zijn voor mijn ongeboren kindje."

Er kwam telkens een Bijbeltekst in haar gedachten, Jeremia 29:11 – ‘Ik immers, Ik ken de gedachten die Ik over u koester, spreekt de HEERE. Het zijn gedachten van vrede en niet van kwaad, namelijk om u toekomst en hoop te geven.’
Dat vertrouwen leek bevestigd te worden door een telefoontje van haar vriend Kirk, die aangaf dat hij er klaar voor was om vader te worden en samen met haar de baby op te voeden. "Ik was opgewonden en dankbaar."

Een gezonde baby
Kirk stopte met de verkoop van harddrugs en ging voor het eerst in jaren op zoek naar een echte baan. "Op 3 oktober 2008 werd na een zware bevalling onze dochter Preslee Olivia geboren. Ze was gezond en woog 8 pond en 3 ons. Haar voor het eerst vasthouden, heeft ons leven voor altijd veranderd."
Een maand later vroeg Kirk haar ten huwelijk, maar het duurde nog twee jaar voordat we trouwden. Het was ook best lastig om de nieuwe verantwoordelijkheid voor Preslee te delen.

"Ik viel weer terug in mijn oude verslaving. Op het huwelijk van een vriend nam ik slechts één drankje, waardoor mijn verlangen naar alcohol weer ontvlamde. Al snel rookte ik ook weer regelmatig wiet. Ik was bang dat de autoriteiten Preslee van me zouden afpakken.
Op een harde manier moest ik leren dat het krijgen van de baby de leegte in mijn hart niet opvulde. Mijn grootste probleem was dat ik mijn leven niet helemaal aan Christus had overgegeven."

"Er is veel voor mij gebeden"
"De dames van het zwangerschapscentrum hebben me geholpen mijn zwakheden te overwinnen. Ze maakten me tot discipelen van Jezus en moedigden me aan om kerkdiensten en wekelijkse Bijbelstudies bij te wonen. Ze stopten nooit om voor me te bidden en verzekerden me altijd dat God Zijn hand om mijn leven had gelegd."

"Eindelijk, op een avond in december 2010, lag ik alleen op de grond, toen ik mijn strijd opgaf, mijn Bijbel in de hand nam en de Heere Jezus om vergeving smeekte. God tilde het zware gewicht van de verslaving van mijn schouders. Ik ging het nieuwe jaar, bevrijd, als een nieuwe schepping in Christus. Mijn leven veranderde totaal. Sindsdien heb ik nooit meer alcohol of drugs aangeraakt. Ook Kirk gaf zijn leven aan Christus. Met inbegrip van Preslee zijn we gezegend met vijf prachtige kinderen."

"Ik kan mijn zussen van het zwangerschapscentrum nooit genoeg bedanken. Ze gingen veel verder dan het geven van dozen luiers en toiletpapier, hoe belangrijk dat ook was. Uiteindelijk lieten ze me zien hoe ik een Godvrezende echtgenote en moeder kon worden. Het is een vreugde en een voorrecht om mijn getuigenis telkens weer te mogen geven op bijeenkomsten in het zwangerschapscentrum, in kerken en ook elders.
Terwijl ik voor onze kinderen zorg, ga ik door met het ondersteunen van crisiszwangerschapscentra, waar ik vrouwen help die worstelen met ongeplande zwangerschappen, gewelddadige relaties en verslavingen. Mijn leven was misschien niet fraai, maar nu ben ik een dochter van de Koning, vergeven en rein."

Bovenstaand verhaal verscheen via Christianity Today in de nieuwsbrief van Dirk van Genderen.

Deel dit artikel op: