In de aankondiging stond vermeld dat mannen en vrouwen strikt zouden worden gescheiden bij het publiek – in de ultraorthodoxe gemeenschap worden gemengde zitplaatsen gezien als onzedig. Dat de gemeente vanuit publieke middelen een concert organiseert waarbij mannen en vrouwen gescheiden moeten zitten, schoot volledig in het verkeerde keelgat bij het Israëlische Vrouwennetwerk.

De feministische groep stapte direct naar de rechter, die bepaalde – op basis van de anti-discriminatieclausule – dat het concert alleen mocht doorgaan wanneer de scheiding werd opgeheven. Kort daarna oordeelde een andere rechter, Atef Eilabouni, dat de scheiding wél was toegestaan onder de Israëlische wet. De gemeente Afula mag dit zelf bepalen, oordeelde hij. Wel adviseerde de rechter om het openluchttheater in drieën te delen: een deel voor mannen, een deel voor vrouwen, en een gemengd gedeelte. 

Daar legde de vrouwenorganisatie zich niet bij neer. Uiteindelijk bepaalde het hooggerechtshof op procedurele gronden dat de tweede rechtbank zich helemaal niet had mogen uitspreken over het aanvankelijke vonnis van de eerste rechter. Dat was alleen mosterd na de maaltijd: inmiddels had het concert al plaatsgevonden, mét gescheiden zitplaatsen voor mannen en vrouwen en zónder gemengd publiek.