Tijdens de generale synode van de CGK in 2007 werd er besloten dat de Nieuwe Bijbelvertaling (NBV) niet als officiële vertaling binnen de kerk gebruikt zou worden. De synode uitte zorgen over de manier waarop de NBV bepaalde vertaalkeuzes maakte, vooral wat betreft de taal en de interpretatie van bepaalde Bijbelpassages. Er was sprake van discussie over het feit dat de NBV meer genderneutrale termen gebruikte, wat in sommige gevallen als te modern of te vergaand werd ervaren in het licht van de gereformeerde theologie. Hoewel de synode de NBV niet als officiële vertaling accepteerde, werd het gebruik van de vertaling voor persoonlijke studie en in informele contexten niet verboden.

In 2021 werd een herziening van de NBV uit 2004 gepresenteerd. De NBV21 is ontstaan door de wens om de vertaling van de NBV te herzien met oog voor de recente inzichten in de taal, cultuur en de Bijbelwetenschappen, terwijl de betrouwbaarheid van de vertaling behouden bleef. Het belangrijkste doel van de herziening was om een nauwkeurige en toegankelijke vertaling te bieden, die zowel geschikt is voor persoonlijke studie als voor gebruik in kerkdiensten. In de vertaling is geprobeerd om de theologische nauwkeurigheid te verbeteren, zonder concessies te doen aan de integriteit van de tekst.

Eén synodelid, ouderling R. B. J. Naaktgeboren, stemde tegen het vrijgeven van de NBV21 omdat de “brontekstgetrouwheid” zwaarder weegt dan een bijbelvertaling in hedendaags Nederlands. Moderamenlid ds. W. J. van Gent verwoordde waarom hij, en met hem ook andere behoudende CGK-predikanten, de NBV21 niet willen tegenhouden: “Met de herziening van de NBV is er aan veel bezwaren van CGK’ers tegemoetgekomen. Als de NBV21 in 2007 op tafel had gelegen, dan hadden we die niet met klem ontraden. Ik zal de bijbelvertaling in mijn gemeente niet gebruiken, maar ik zou zeggen: geef ‘m vrij in gemeenten waar de NBV toch al wordt gebruikt of wil gaan gebruiken.”