Bikker wijst erop dat de onrust in de samenleving groeit, ondanks de welvaart waarin Nederland leeft. 'Vier op de tien Nederlanders kampen met angst- of depressieve gevoelens', schrijft ze. 'Het is confronterend hoe een van de meest vrije landen ter wereld zo ongelukkig kan zijn.' Volgens Bikker voedt deze onvrede de gevoeligheid voor populistische retoriek en angstdenken.

In haar bijdrage zet Bikker zich af tegen wat zij noemt een 'versmald vrijheidsbegrip'. Zowel het rechtspopulisme als het liberalisme leggen volgens haar te veel nadruk op negatieve vrijheid - de afwezigheid van dwang - en verliezen zo de sociale en morele dimensie van vrijheid uit het oog.

Het christelijk-sociaal denken biedt volgens Bikker een alternatief: een vrijheidskompas dat verankerd is in liefde, gemeenschap en zorg voor elkaar. Daarbij verwijst ze naar Paulus’ woorden: 'Misbruik de vrijheid niet om uw eigen verlangens te bevredigen, maar dien elkaar in liefde.'

Ook haalt ze de kerkvader Augustinus aan: 'Heb lief en doe wat je wilt.' Die liefdevolle begrenzing geeft vrijheid richting, aldus Bikker: 'Vrijheid begint niet bij angst, maar bij liefde.'

Bikker besluit haar betoog met een oproep om vrijheid te bewaren als een kostbaar geschenk. 'Vrijheid is er niet voor de enkeling, maar voor alle Nederlanders. Alleen zo blijft ons land een thuis', schrijft ze, verwijzend naar dit gedicht van René van Loenen, geïnspireerd op Dietrich Bonhoeffer: