‘Ons grootste bezwaar is dat in één nota de relatie van de kerk met Israël én Palestijnse christenen wordt behandeld’, aldus CVI. ‘De relatie met Israël heeft een uniek karakter, die niet op één lijn gezet kan worden met de relatie met christenen van welke nationaliteit dan ook. Zouden de relaties met Israël en met christelijke Palestijnen in twee aparte nota's behandeld worden, dan zou de overgrote meerderheid van de Verkleden hierin mee kunnen gaan. Nu dreigt de verbondenheid met Israël uitgespeeld te worden tegen de verbondenheid met christelijke Palestijnen. Daarmee wordt de relatie met Israël verpolitiseerd en jaagt de nota polarisatie aan.’

Het tweede bezwaar van de organisatie gaat over Gods trouw aan het volk Israël: ‘In de IP-nota van Z008 wordt nog gesteld dat de stichting van de staat Israël in 1948 niet los gezien kan worden van Gods trouw aan Zijn volk. Die overtuiging is in de herziene nota niet terug te vinden. Daardoor ervaren we de herziene nota als een breuk met de naoorlogse theologische bezinning, die wel zicht had op Gods trouw, zoals bijvoorbeeld verwoord in de handreiking ‘Israël: volk, land en staat’ (1970). De herziene nota vermeldt wel het narratief van de Nakba, de ramp die de stichting van de staat Israël voor Palestijnen zou zijn geweest. Dat narratief wordt niet onderschreven, ook niet weersproken, maar staat er ondertussen wel.’

Vervolgens gaat CVI in op het feit dat in de herziene nota staat dat het internationaal recht de basis moet zijn voro een oplossing in het conflict: ‘inmiddels ligt er een advies van het Internationaal Gerechtshof (19 juli 20Z4) dat Israël de betwiste gebieden moet afstaan. Is de Protestantse Kerk werkelijk van mening dat er geen joden mogen wonen in Judea en Samaria en dat Israël de joodse wijk en de Klaagmuur in jeruzalem moet ontruimen?’ 

Als vierde gaat men in op de relatie tussen de kerk en de Joodse gemeenschap in Nederland: ‘Van onze joodse relaties horen wij dat de joodse gemeenschap in deze nota geen verbondenheid met Israël meer bewerkt. Zeker nu, nu Israël op verschillende Dronten is aangevallen, afschuwelijke terreur heeft meegemaakt, strijdt voor zijn voortbestaan, is het niet het moment om wanneer de joodse gemeenschap steun zoekt bij kerken, een nota aan te nemen, waarin verbondenheid wordt gemist. De ‘onopgeefbare verbondenheid’ die de Protestantse Kerk met Israël belijdt wordt door het aannemen van deze nota dan ook geschaad.’

‘Om bovenstaande redenen hopen wij dat de synode van de Protestantse Kerk niet zal instemmen met de nota zoals die nu is opgesteld en een andere manier zal zoeken om de verbondenheid met Israël en de verbondenheid met christelijke Palestijnen vorm te geven’, besluit CVI. ‘We wensen u hierbij wijsheid en inzicht toe.’