Refoweb-vragensteller: 'Ik voel me teleurgesteld in de kerk en niet welkom'
'Inmiddels zijn wij als gezin een aantal jaar lid binnen een PKN-gemeente na overgekomen te zijn vanuit een andere reformatorische kerk. De afgelopen tijd zijn wij niet meer zo trouw in het bezoeken van de kerkdiensten. Ik voel me best wel teleurgesteld in de kerk en ook niet echt welkom. In het verleden heb ik als jonge vrouw onder stille censuur gestaan waardoor ik niet aan het heilig avondmaal mocht', maakt een vragensteller duidelijk via Refoweb.nl.
'Onlangs werd ik gebeld door de predikant; dat hij ons gemist had in de diensten', vervolgt de vragensteller. 'Tijdens het telefoongesprek - dat ik echt heel verwarrend vond - kwam al snel het verwijt of wij misschien aan het losraken van de kerk zijn. Op zo’n moment voel ik mezelf aangevallen en komt alle pijn terug van toen tijdens de stille censuur. Mijn man vindt het verder allemaal wel best. Tijdens de kerkdienst valt hij vaak in slaap en na afloop heeft hij er niks aan toe te voegen. Ik vind geloven zelf wel erg belangrijk, maar met het begrip kerk kan ik niks meer.'
Ds. A. de Lange antwoordt: 'De stille censuur is een pijnlijke zaak om mee te maken en het lijkt erop dat je tot de dag van vandaag die pijn voelt. Ik zou denken dat die stille censuur inmiddels al lang niet meer speelt, want stille censuur is niet iets wat jaar en dag mag duren. Het zou voor jezelf heel heilzaam kunnen zijn om daar met je huidige dominee of wijkouderling een open gesprek over aan te gaan. Zodat je voor hoofd en hart en kerkelijk meeleven schoon schip kunt maken en weet dat er niet meer een stille afwijzing bestaat in de toenadering tussen God en jezelf - waar het bij het heilig avondmaal toch om gaat.
Jammer dat je predikant kennelijk op een manier sprak die door jou als verwijtend ervaren werd. Maar hij belde in elk geval wel! De kortste route is misschien: Hem zelf terugbellen en hem vertellen dat je met dingen zit en vragen of je hem daarover mag spreken. Laat de ervaring die je hebt gehad je nu niet in de weg staan. Je hebt het verlangen om diepere contacten te hebben in de gemeente. Dat is een goed verlangen. Laat het niet los. Ga voor het diepere contact.
Hoe dan ook: persoonlijk geloof in God is nodig. En God vraagt daarbij om ons hart, wat duidt op volledige betrokkenheid van onze hele persoon en ons hele leven op Hem en Zijn dienst. Echt geloof vlucht in de armen van Jezus, die ons nodigt in Zijn liefde en die wij nodig hebben als Redder en Zaligmaker van ons verloren leven, en die als Heere ons leidt en regeert voor heel onze weg', aldus de hervormde predikant uit Nieuw-Lekkerland.
Praatmee