Cijfer jij jezelf weg als God je een kans geeft?
Het was een woensdagavond en er hing spanning in de lucht. Tenminste, in de lucht die zich klam rondom mij verspreidde. Ik ademde oppervlakkig, voelde een knoop in mijn maag, had zweethanden en zoān spiertrilling rond mijn linkeroog die er heel gek uitziet door de ogen van anderen. Hopeloos. Slecht getimed! Een twintig paar ogen keken nieuwsgierig naar deze Fries die behoorlijk ver buiten zijn comfortzone opereerde.
Drie dagen daarvoor zweefde ik nog blijmoedig door het kantoor van Athletes in Action in Groningen. Ik was namelijk die dag, voor het eerst in mijn leven, gevraagd om ergens te gaan spreken. Niet voor de spiegel of een groep koeien, maar voor echte mensen van vlees en bloed. Of ik het evangelie even wilde uitleggen aan een paar handenvol tieners in Bunschoten-Spakenburg.
Praatmee