Ds. Anne Post ruilde de overheid in voor de preekstoel: "God greep mij bij mijn nekvel"
Een hippe dominee die graag pioniert, geen trek heeft om veertig uur per week in zijn studeerkamer te zitten en veranderingen niet uit de weg gaat. Zo omschrijft ds. Anne Post (PKN) zichzelf. Aanvankelijk lijkt het er niet op dat Post op de preekstoel terechtkomt, als hij na zijn studie bestuurskunde jarenlang in diverse overheidsfuncties werkzaam is. Als zijn zwager op veel te jonge leeftijd overlijdt, zet dat Post aan het denken en wordt hij naar eigen zeggen door God in zijn nekvel gegrepen. In gesprek met Cvandaag vertelt Post hoe het van een overstap kwam, waarom hij het liefst rouwdiensten leidt en deelt hij een indrukwekkend getuigenis van een man op de IC.
Hoe is uw roeping tot het ambt ontstaan? Wilde u op jonge leeftijd al predikant worden of ontstond dat later?
“Terugkijkend is dat iets wat echt in de loop der jaren ontstond. Hoewel ik uit een christelijk nest kom, ben ik niet ‘echt’ christelijk opgevoed. Mijn ouders lieten mij daarin heel erg vrij. ik ben misschien hooguit drie keer naar catechisatie geweest. Nu scheelde het dat mijn ouders mij daar nooit toe verplichtten. In die zin was het nooit een item. Ik weet wel dat mijn broer en zus actief waren in het kerkenwerk. Ze hebben heel wat zomers evangelisatiewerk gedaan op de camping hier in Rijnsburg. Ik raakte daar steeds meer bij betrokken en kreeg er plots een hele vriendengroep bij. Voor mijn gevoel was ik altijd al christen, maar pas later werd ik dat écht actief.”
Wil je verder lezen?
Als lid krijg je onbeperkt toegang tot cvandaag.nl
Praatmee