We hebben het in veel opzichten nog nooit zo goed gehad als in deze tijd. Maar tegelijk is het contrast tussen degenen die het goed hebben en degenen die in armoede leven nooit zo groot geweest. Die kloof voelt heel ongemakkelijk om niet te zeggen onverdraaglijk. Is het mogelijk om hier op een gezonde manier mee te leven? Leidt het niet tot een soort gespletenheid die ons vanbinnen verscheurt? Is het mogelijk zonder schuldgevoel te genieten? Hoe draag je bij terwijl het nooit genoeg is?