Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
De prediker Charles Spurgeon moet ooit gezegd hebben dat je de mensen tijdens de preek twee keer moet laten lachen. Niet vaker, want dan wordt het een al te dolle boel. Maar ook niet te weinig; af en toe moet het gehoor even stoom kunnen afblazen.
Sommige mensen vinden zulk lachen in de kerk vreselijk; misschien zullen ze wel onmiddellijk tegenwerpen dat de Bijbel nergens vertelt dat Jezus op aarde ooit gelachen heeft. Daar hebben de theologen inderdaad al heel wat over gediscussieerd. Door Umberto Eco’s roman De naam van de roos loopt als een rode draad de theologische strijdvraag of Jezus op aarde ooit heeft gelachen. De Duitse Benedictijner monnik Anselm Grün zei daarvan: ‘Dat is vandaag in onze pretmaatschappij geen vraag meer. Wij hebben veeleer moeite met het feit dat Jezus heeft gehuild.’ Als ik trouwens lees, dat Jezus op een bepaald moment, vervuld van de Heilige Geest, begon te juichen (Luk. 10:21 NBV), kan ik me geen Jezus voorstellen die nooit gelachen heeft. Juichen en lachen horen bij elkaar.