Eén van de mooiste voorbeelden van vriendschap is te lezen in de Bijbel
Afgelopen jaar stonden we een paar dagen op een camping in Frankrijk. Een christelijke camping waar men aan de hand van een thema diverse activiteiten organiseert. Dit jaar had men gekozen voor het thema: “vriendschap”. Een thema dat mij enorm aanspreekt.
Wat is vriendschap eigenlijk? Als we de boeken erop na slaan dan lezen we daar het volgende over. Vriendschap is:
- Er voor elkaar zijn
- Naar elkaar luisteren zonder te oordelen
- Elkaar helpen en bemoedigen
- Samen leuke en gezellige dingen doen.
Het klinkt allemaal heel eenvoudig. In de Bijbel lezen we ook veel over vriendschappen. Voorbeelden hiervan zijn Abraham en Lot, Ruth en Naomi, Elia en Elisa, David en Jonathan en nog wel meer. Eén van de mooiste voorbeelden van vriendschap is te lezen in Marcus 2. Het gaat hier over vier vrienden die hun verlamde vriend graag willen helpen. Ze geloven dat Jezus hun vriend kan helpen. Zo gebeurde het dat zij hun verlamde vriend door het dak heen aan de voeten van Jezus brachten.
Ik weet natuurlijk niet hoe jij vriendschap beleeft of uitleeft, dat is voor iedereen weer anders. Voor de meeste mensen komt het erop neer dat je dingen doet waarin je elkaar kunt vinden. Bijvoorbeeld samen BBQen, uitgaan of winkelen. Vaak worden er gemakkelijke gesprekken gevoerd over de dagelijkse dingen, over politieke zaken of over sport. Echter wanneer de gesprekken wat de diepte in gaan wordt het vaak al wat lastiger of misschien zelfs ongemakkelijk. Het is vaak makkelijker te praten over zaken van dit leven dan over zaken na dit leven.
Misschien schamen we ons, of schuurt het mogelijk ergens wanneer het over het geloof gaat. Toch denk ik dat het wel mogelijk is om het gesprek hierover te voeren. Wederzijds vertrouwen is hierin misschien wel de sleutel. Alleen als er vertrouwen is deel je dingen die gevoelig liggen of die je kwetsbaar maken, gewoon omdat je weet dat het tussen jouw en je vriend blijft. Stel je voor dat het wel gevoelig wordt, zou jij je vriend bij de Heer kunnen brengen. Net als die vier mannen uit Marcus 2?
Bij Jezus brengen. Na een open en eerlijk gesprek stelde een vriend van mij de vraag of hij voor mij mocht bidden en of ik mijn hart aan de Heer wilde geven. Die vraag ging ineens wel heel diep, maar mijn antwoord was wel een volmondig ja. Net als die vier vrienden uit Marcus 2, bracht mijn vriend mij, in alle eenvoud, aan de voeten van de Heere Jezus, aan de voet van het kruis. Het betekende een ommekeer in mijn leven. Ik mocht daar mijn oude leven afleggen en verder gaan met Hem, vervuld met de Heilige Geest.
Hoe sta jij hierin? Stel dat een goede vriend of vriendin aan jou de vraag zou stellen, of hij voor je mag bidden. Wat is dan jouw antwoord? Of andersom. Durf jij je vriend of vriendin te vragen of je voor hem of haar mag bidden? Eigenlijk is dat het beste wat je voor elkaar als vrienden kunt doen. Met en voor elkaar bidden. Elkaar aan de voeten van de Heere Jezus brengen. Ook al kun je misschien niet altijd de juiste woorden vinden en komt het voor je gevoel soms wat stuntelig over, het maakt niet uit. Het overkomt mij ook. Het is juist dat kwetsbare dat de vriendschap waarde geeft. De vrienden op het dak hadden ook geen woordenstroom of discussie. Op het moment dat zij hun vriend bij Jezus brachten hadden ze maar één doel. Hun vriend bij Jezus brengen, omdat ze wisten dat Jezus de enige was die hun vriend kon helpen. Dat was het beste dat ze voor hem konden doen.
Wanneer de verlamde man voor Jezus naar beneden zakt, gebeurt er iets moois. Iets wat de vrienden misschien niet direct verwacht hadden. In Marcus 2 vers 5 staat: Bij het zien van HUN geloof zei Jezus tegen de verlamde: Vriend, uw zonden worden u vergeven. Persoonlijk vind ik dat zo’n prachtig mooi stukje, uit de mond van Jezus “Vriend, uw zonden WORDEN u vergeven”. Dus niet alleen de zonden die hij gedaan heeft, nee ook alle zonden die hij nog begaat. Wanneer jij de keus maakt om je hart aan de Heer te geven en je alleen verder wil met Hem, dan zegt Jezus ook tegen jou: Vriend, vriendin uw zonden worden u vergeven. Daar moet je eens goed over nadenken. Het maakt je niet ineens een vroom of een beter mens en het is ook geen vrijbrief om maar een losbandig en goddeloos leven verder te leven, het maakt je juist meer bewust van je zonden en de enorme genade van God.
Ik zou je willen vragen om de komende tijd die vriend te zijn die jouw vriend nodig heeft. Sla eens wat vaker je arm om iemand heen als je ziet dat hij/zij het moeilijk heeft en vraag of je voor hem of haar mag bidden om hem of haar op die manier bij Jezus te brengen. Ik bid dat je die vrijheid mag ervaren en mag delen van Zijn goedheid. Dat je net als die vier vrienden uit Marcus 2, ondanks alle obstakels die de weg naar Jezus versperren, toch de moed bij elkaar weet te verzamelen om hem of haar bij Jezus te brengen. De vier vrienden konden ook niet via de normale weg bij Jezus komen, ze moesten via het dak. Vertrouw erop dat Hij erbij is, bij elke stap die jij zet in vertrouwen op hem. Durf jij het verschil daarin te maken?
Er kunnen zich situaties in je leven voor doen dat jij je zo voelt als die verlamde man. Want laten we eerlijk zijn, we leven in een bijzondere tijd waarin je gemakkelijk weg kunt zinken in de tijdgeest van sociale media, de crisis, de oorlog, corona of persoonlijke dingen zoals ziekte of een verslaving. Je kunt je daardoor soms helemaal verlamd voelen. Ik wil je daarom meegeven dat ik voor je klaar sta om in de eerste plaats voor je te bidden, maar ook om je bij Jezus te brengen. Wacht niet langer en geef het aan. Je mag mij altijd mailen of appen.
Dit artikel van Hilbért Steen Redeker verscheen eerder op zijn eigen website.
Klik hier om de blog Richteren Zes te bezoeken.
Praatmee