Waarom Paulus’ bekering een krachtig bewijs voor Jezus blijft
Paulus’ ontmoeting met Jezus en de bekering die daarop volgde kwamen plotseling en onverwacht: ‘Maar het overkwam mij, toen ik onderweg was en omstreeks de middag Damascus naderde, dat plotseling vanuit de hemel een fel licht mij omstraalde’ (Hand. 22:6). Hij had geen idee wie deze hemelse figuur kon zijn. Hij beefde en stond versteld toen hem verteld werd dat het Jezus van Nazareth was.
Allereerst onderging Paulus’ karakter een diepgaande verandering. Volgens Douglas Campbell ‘moet dit een nederig makend moment zijn geweest. Ik betwijfel of Paulus ooit vergeten is op welke wijze zijn eigen ijver hem had misleid. Hij besefte nu dat
hij in zichzelf God niets te bieden had en dat zijn begrip van zijn Heer ten diepste heel verwrongen was. De God die zich openbaarde in Jezus Christus veroordeelde zijn bezigheden en bracht de slechtheid ervan aan het licht. Met als resultaat een Paulus die erg lijkt op een drugsverslaafde die aan het afkicken is. Hij was in staat om met een heldere blik terug te kijken op zijn vroegere leven en te zien dat zijn eerdere activiteiten, die er eerder heel redelijk en lovenswaardig uitzagen, compleet verkeerd waren.’
Ten tweede veranderde Paulus’ verhouding tot de volgelingen van Jezus totaal. Ze waren niet langer bang voor hem. Paulus ‘verbleef enige dagen bij de discipelen in Damascus’ (Hand. 9:19). Toen hij vertrok om de andere discipelen op te zoeken, aanvaardden ze hem (zie vers 27-28).
Wil je verder lezen?
Als lid krijg je onbeperkt toegang tot cvandaag.nl
Praatmee