Ik vond christenen raar, saai en ouderwets (en nu ben ik zelf christen)
Naïef, degelijk, raar, ouderwets en vooral verschrikkelijk saai. Als u mij iets meer dan een jaar geleden had gevraagd mijn mening te geven over christenen, was dat waarschijnlijk mijn antwoord geweest.
En vandaag sta ik hier, in de kerk. Tussen al die ontzettend saaie en degelijke mensen. Doe ik mijn belijdenis en word ik gedoopt.
Ik kom uit een gezin van zes. Een warm, liefdevol gezin. Een gezin waarover veel te vertellen valt. Allesbehalve: naïef, degelijk, ouderwets en zeker niet saai.
Ik ben opgevoed met het geloof dat er geen God bestaat. Als het niet wetenschappelijk bewezen is, dan is het niet zo.
Waar het voor mijn ouders en de rest van mijn gezin belangrijk is dat je iets met feiten kunt onderbouwen, is dat voor mij altijd al anders geweest. Ik ben een gevoelsmens en heb geleerd te vertrouwen op mijn intuïtie.
Begin 2021 kwam er steeds vaker “toeval” in mijn leven voor. Van die dingen dat je denkt: het had echt zo moeten zijn. Zo kwamen er ook verschillende mensen, boeken, leerscholen en leermeesters op mijn pad.
Er ontstond een geloof in “iets groters” dan alleen wij mensen hier op aarde.
In 2021 leerde ik Arjan kennen. Hij vertelde me dat hij gelovig is. Ik verbaasde me erover. Hij viel, niet in de categorie saai, degelijk, naïef, raar of ouderwets. Radicaal als ik ben, besloot ik volledig in het geloof te duiken.
Ik kocht een bijbel en vroeg aan Roos van de Lee (een vriendin van vroeger) of ik met haar ouders mee mocht naar de kerk.
Op de site van de Goede Herder kerk in Haarlem las ik over de Alpha cursus. Op zaterdagavond 22 januari 2022, en wel geteld drie minuten nadat ik erover had gelezen op de site, raakte mijn geduld op en besloot ik het nummer wat erbij stond te bellen.
Ik kreeg Freek aan de telefoon en sprak mijn wens naar hem uit: Ik wil God leren kennen.
“Nou”, zei Freek, “dat kan!”. “De Alpha cursus begint in september.” Ik vroeg of ik in de tussentijd niet eens mee kon naar een kerk. “Ja, hoor”, zei Freek, “over drie weken komt Hart voor Velserbroek weer samen!”
U begrijpt, vier dagen later stond ik bij Freek en Dorothe voor de deur. Het was een bijzondere avond die ik nooit meer zal vergeten. Een puzzel van vragen die niet langer uit 100 maar uit 1000 stukjes bestond, maar waarvan er ook een heleboel op hun plek waren gevallen.
Tussen vandaag en 22 januari zit een tijdsbestek van precies een jaar.
Ik heb er voor gekozen mijn tijd te besteden aan het opbouwen van een relatie met God. Dat heeft er voor gezorgd dat mijn leven in twaalf maanden tijd compleet veranderd is.
Ik heb keuzes gemaakt die gebaseerd zijn op ingevingen die God mij heeft gegeven. Dat heeft mij op een positieve manier gevormd en het heeft mijn vertrouwen in God sterk doen groeien.
Vertrouwen is een van de woorden dat voor mij het geloof, of in ieder geval mijn geloof symboliseert. Ik vertrouw blindelings op het plan dat God met mij heeft.
Aansluitend aan het woord vertrouwen volgt; rust. De controle die ik voorheen nog over een groot deel van mijn leven wilde hebben, heb ik mogen loslaten. En dat is heerlijk.
Woorden schieten te kort om mijn geloof en gevoel te omschrijven. Toch is er, naast vertrouwen en rust, nog een ander woord dat wat mij betreft niet mag ontbreken in het rijtje: geluk.
Ik voel intense dankbaarheid voor de aanwezigheid van God in mijn leven. Ik voel me gedragen, gezien, gehoord en gesteund.
Iets wat ik voorheen altijd al wenste, en zocht bij andere personen in mijn leven. Ik leefde in afhankelijkheid van externe factoren. Niet per se de gouden formule voor een gezond en gelukkig leven.
Ik zou liegen als ik zeg dat ik van geen enkele andere externe factor meer afhankelijk ben. Maar de grootste factor van Wie ik vandaag de dag afhankelijk ben, is degene met wie ik hier nu sta. Ik leef in de afhankelijkheid van God.
Ik heb mijn geloof te danken, ten eerste aan God zelf. Ik had Hem echter niet leren kennen als ik niet een aantal fantastische mensen om mij heen had gehad die mij het afgelopen jaar hebben geholpen die ik graag wil bedanken.
Allereerst bedank ik graag mijn ouders. Ondanks dat we over veel dingen niet op een lijn zitten, houd ik zielsveel van ze en ik weet dat zij dat ook van mij doen. Ik ben gezegend met ouders die onvoorwaardelijk van mij houden en die het beste met mij voor hebben. Ze zijn hier vandaag niet aanwezig, maar ik wil u vragen straks ook voor hen te bidden. Net zoals zij dat voor mij willen, wil ik ook voor hen het allerbeste. Ik weet niet wat dat precies is, maar ik vertrouw erop dat God dat wel weet. Mochten jullie dit ooit terugkijken; lieve pap en mam, ik hou van jullie.
Wie ik ook wil bedanken is Arjan. Zelf ben je er nogal bescheiden over, maar feit is dat als ik je niet had leren kennen, ik hier niet had gestaan. Bedankt voor het delen van je geloof. En ook voor de vriendschap waaruit we inmiddels een gezamenlijk bedrijf hebben opgebouwd.
En dan; Johan en Willeke. Toen ik jaren terug samen met Roos naar de paarden ging, vond ik het bijzonder irritant dat zij op zondag niets mocht kopen. Toch was zij de enige bij wie ik terecht kon met een aantal vragen een jaar geleden, omdat ik door die buitengewoon onmenselijke regel wist dat zij christen is. Dankzij jullie ben ik terechtgekomen op de site van de Goede Herderkerk, waar het allemaal begon. Jullie hebben mij met open armen ontvangen en ik ben jullie daar eeuwig dankbaar voor.
De avond van 26 januari 2022 leerde ik Freek, Dorothe, Mira en Aaron kennen. Ik heb mij denk ik nog nooit zo welkom gevoeld als die avond. Lieve Freek en Dorothe, jullie zijn goud waard voor mij. Bedankt voor Jullie liefde, betrokkenheid, het plezier dat we samen hebben en de blijdschap die ik voel als ik jullie weer zie.
Vanzelfsprekend bedank ik ook Marco Hofland (de predikant van de Goede Herderkerk). Ik denk dat ik namens alle leden van de kerk spreek als ik zeg dat de manier waarop u het woord van God verkondigt buitengewoon is. U weet mij, en velen met mij te raken en te boeien (iets wat echt niet vanzelfsprekend is, weet ik nadat ik een paar andere preken heb gezien). Ik ben in precies de goede kerk terechtgekomen met precies de goede predikant.
Ik wil een ieder die hier vandaag aanwezig is of meekijkt via de livestream bedanken. Ik voel mij veilig genoeg om mijn persoonlijke verhaal hier te vertellen en dat vind ik bijzonder.
Ondernemend, optimistisch, een harde werker, af en toe vreselijk vervelend en vaak veel te langdradig.
Als u mij twaalf maanden geleden had gevraagd wie ik ben, was dit waarschijnlijk mijn antwoord geweest.
Als u mij nu precies dezelfde vraag stelt, zal ik u waarschijnlijk ook precies hetzelfde antwoord geven.
Echter, voeg ik daar vanaf vandaag nog iets aan toe: ik ben christen.
Bovenstaand verhaal van Loes is toegestuurd vanuit de Goede Herderkerk in Haarlem.
Praatmee