'In het algemeen geldt dat mensen in agrarische gebieden af en toe vlees eten, terwijl nomaden dit zelden doen', maakt prof. dr. Mart-Jan Paul (foto) duidelijk. 'In ieder geval was de vleesconsumptie veel lager dan wij gewend zijn. Tot op de dag van vandaag is er in het Midden-Oosten een groot verschil tussen het dieet van bewoners van een agrarisch gebied en het dieet van nomaden. Bewoners van agrarische gebieden eten soms vlees. Nomaden eten vooral kaas en yoghurt. Alleen bij bijzondere gelegenheden slachten nomaden een dier voor consumptie. Voor de Israëlieten is de vleesconsumptie vooral verbonden met de offers (al wordt de tabernakel pas later gebouwd).

Het dieperliggende probleem is dat de Israëlieten niet meer in staat zijn hun uittocht en verblijf in de wildernis te zien als Gods leiding. Want dan zouden ze hun dagelijkse problemen in het gebed bij Hem brengen. Ze houden Mozes en Aäron verantwoordelijk voor de zorgelijke situatie waarin zij zich bevinden. En daarom krijgen deze leiders de schuld. Voor toen en nu geldt het grote belang van vertrouwen op God. Daardoor komen de dagelijkse omstandigheden in een ander perspectief te staan.'