Hoever liggen tolerantie en liefde uit elkaar?
Een uitspraak die mij hoog op de irritatie-lijst staat bij mij is 'moet kunnen'. Niet alleen omdat de woorden onrechtvaardig gedrag toedekken, maar ook omdat ze vaak ongemeend zijn.
Als ik kijk naar de wereld om mij heen hoor ik iedereen tegen elkaar schreeuwen: 'Alles moet kunnen!' Maar de vijandige echo van het geschreeuw zegt iets heel anders. Waneer 'alles' moet kunnen, vergeten mensen dat het dan dus ook moet kunnen dat iemand vindt dat NIET alles moet kunnen. Op een bepaalde manier moet je intolerantie dan ook tolereren.
Mijn hart breekt door de machteloosheid die mij overvalt wanneer ik het nieuws volg. Als redacteur bij CIP ontkom je niet aan de berichten over christenvervolging en de belaging van broeders en zusters wereldwijd, in het oosten Ć©n het westen.
Ik begrijp dat niet elke mening even gewenst is. Daarnaast weet ik ook dat we als christenen niet een regenboogkleurige, zwart-witte geschiedenis kennen. Ik erken dat de nuance soms ver te zoeken is en christenen snel in een oordeel schieten wanneer we elkaar en het gesprek doodslaan met Bijbelteksten. Wij, andersdenkenden van alle kanten, lijken de eerste Liefde te vergeten.
Maar waar is de genade? Waar is de genade voor andersdenkenden? En wie zijn die andersdenkenden tegenwoordig?
Ik droom van en bid voor een liefdevolle samenleving. Dat we pijn loslaten, met opgeheven handen zullen vergeven. Want de liefde gelooft alle dingen, hoopt alle dingen en verdraagt alle dingen. Deze liefde vergaat nooit.
Laten we elkaar als christenen niet de tent uitvechten, laten we een goed voorbeeld geven. En voor als je juist je pijlen graag richt op 'andersdenkenden' wegens hun idealen wil ik je vragen, zonder te wijzen en zonder oordeel: Wie denkt er 'anders'? En hoe tolerant ben je echt?
Ik wil je vooral om te leven naar wat je gelooft. Je hoeft iemand niet te bedreigen om te overtuigen van jouw standpunt, wanneer je iemand met liefde kan raken in plaats van met haat.
Dit bericht bekijken op Instagram
Praatmee