De traditioneel gekozen stad Ur ligt dus niet voor de hand. Daar komt bij dat de vermelding “van de Chaldeeën”, dat als argument voor die traditionele keuze wordt gebruikt, op zich weinig zegt. Het bevestigt dat de Chaldeeën de leidende positie hadden in Ur. Maar de Chaldeeën hadden dat in de hele zogenoemde ‘vruchtbare halve maan’: de regio van de oostkust van de Middellandse, over Syrië naar het zuiden van Iraq. Maar ze kregen pas vanaf de 10de eeuw v.Chr. er de macht in handen door eigen koninkrijken te stichten. Abram leefde echter tussen ergens tussen 1900 en 1700 v.Chr. Het is natuurlijk heel spectaculair om zijn afkomst bij een van de grootste steden van Mesopotamië te plaatsen. Echter, ook dit historische feit maakt die stad niet aannemelijk.
De benaming Ur van plaatsen in Mesopotamië kwam toen vaker voor. Die benaming lijkt in verband te staan met het toen schaarse vuur dat in zo’n plaats te krijgen was. De naam ‘Ur’ betekent waarschijnlijk vuurlicht. Op oude Mesopotamische kleitabletten wordt ook een plaats Ur genoemd in noord Syrië. In tegenstelling tot de stad Ur die traditioneel wordt verondersteld lag deze noord-Syrische stad wel aan de oostkant van de Eufraat. Dit past bij de letterlijke betekenis van de benaming Hebreeër. Deze plaats lag in het 2de millennium ook in het gebied waar de Chaldeeën zich lieten gelden, maar deze noord-Syrische plaats was toen klein en onbeduidend. Het lag niet erg ver van de plaats Haran vandaan: de plaats waar Abrams familie zich vestigt na hun vertrek uit Ur (11:31). Ook Haran lag aan de oostkant van de Eufraat. Als deze noord-Syrische Ur de vertrekplaats is in Abrams levensverhaal, dan was de reisafstand naar het land Kanaän aanzienlijk korter in vergelijk met een Ur in het verre zuiden van Mesopotamië. Minder spectaculair, maar wel aannemelijker.
Abrams roeping
Er bestaat onduidelijkheid over waar Abram door God werd geroepen. In de Bijbel staat namelijk dat God hem zowel uit Ur (15:7) als uit Haran (12:5) leidde. Het verschil zit in de woorden uitleiden en roepen. Het is in elk geval merkwaardig dat zijn vader Terach Ur al verliet en zich in Haran vestigde (11:31). Het doel van die verhuizing was hetzelfde als Abrams roeping: op weg naar het land Kanaän. Het land waar hun God wilde dat ze heen zouden gaan. Terach en Abram blijken dus op dezelfde lijn te zitten. Dat wijst er ook op dat Abram Noachs geestelijke nalatenschap van zijn vader overneemt, terwijl zijn broer Nachor de patriarch van de familie (erfgenaam van de materiële nalatenschap) werd.
Omdat Abram de tiende generatie was sinds Noach is het passend dat juist hij het beloofde Land zou gaan betreden. In de Bijbel staat het getal 10 voor de aardse volheid. Abrams roeping om naar het beloofde Land te gaan was dus precies volgens Gods Plan. Ook dat getuigt van Abrams vroomheid.
Moeilijke Bijbelteksten
- Moeilijke Bijbelteksten - Wanneer leefde Job?
- Moeilijke Bijbelteksten: Waarom werd Kanaän het beloofde Land?
- Moeilijke Bijbelteksten: waarom wees God Mozes af?
- Moeilijke Bijbelteksten: Waarom is de aarde vormloos geschapen?
- Moeilijke Bijbelteksten: Waarom liet God de watervloed komen?
Meer over Moeilijke Bijbelteksten »
Stitcher
