De Zwitserse Bondsraad en het parlement overwegen de Wet op de Voortplantingsgeneeskunde aan te passen. Daarmee zou eiceldonatie voor gehuwde stellen mogelijk worden. Het doel is om vrouwen met vruchtbaarheidsproblemen te helpen. Maar de SEA ziet het anders. In een verklaring schrijft de Alliantie: 'De invoering van eiceldonatie lost geen problemen op, maar schept juist nieuwe morele en sociale zorgen.'

Hoewel men het diepe verlangen van stellen om kinderen te krijgen begrijpt, mag dat niet ten koste gaan van ethische waarden. 'Na grondige theologische en ethische bezinning zijn wij tot de conclusie gekomen dat eiceldonatie geen wettelijk geaccepteerde norm mag worden.'

Een belangrijk bezwaar is het gevaar van uitbuiting van vrouwen die hun eicellen doneren, vaak uit financiële nood. 'Dit zou het verbod op handel in menselijk voortplantingsmateriaal, zoals vastgelegd in de Grondwet, kunnen ondermijnen', aldus de SEA.

Ook maakt de alliantie zich zorgen over de medische risico’s voor donoren en de gevolgen voor de kinderen die via eiceldonatie geboren worden. 'Hoe beïnvloeden vragen over afkomst hun identiteit? Is er een weg voor deze kinderen om hun biologische oorsprong te kennen?'

Daarnaast wijst de SEA op het ethische probleem van embryo’s die in dit proces worden ‘geproduceerd en vernietigd’. 'Het begin van het menselijk leven laat zich niet precies wetenschappelijk vastleggen.'

Hoewel de organisatie het verdriet van ongewenste kinderloosheid serieus neemt, blijft zij kritisch. 'De mogelijkheid van medisch begeleide voortplanting kan een geschenk zijn, maar ethische vragen mogen niet genegeerd worden.'

De kerk, zegt de SEA, moet in deze discussie een veilige plek bieden. 'De kerk kan en moet een plaats zijn waar mensen troost en bemoediging vinden. Waar zij ervaren dat zij deel uitmaken van een familie, ook als ze zelf geen kinderen hebben.'

Tot slot wijst de alliantie op een bredere, hoopvolle visie: 'Het christelijk geloof biedt perspectief in een tijd waarin velen het moederschap of vaderschap uitstellen, omdat zij geen hoop meer hebben op een toekomst die de moeite waard is.'