Israƫl tart elke logica: God is geen mythe

Er is āietsā met IsraĆ«l wat politici en opiniemakers ongemakkelijk maakt. En het is niet wat ze zeggen dat het is. Zij wijzen naar politiek, nederzettingen, grenzen en oorlogen. Maar graaf onder die uitgesproken verontwaardiging en je zult iets diepers vinden. Een ongemak, niet over wat IsraĆ«l doet, maar over wat IsraĆ«l is!
Een natie zo klein zou niet zo sterk moeten zijn. Punt uit.
Israƫl heeft geen olie. Geen bijzondere natuurlijke hulpbronnen. Een bevolking die nauwelijks zo groot is als een middelgrote Amerikaanse stad. Ze worden omringd door vijanden. Gehaat in de Verenigde Naties. Aangevallen door terreur. Veroordeeld door beroemdheden. Geboycot, belasterd en aangevallen.
En toch gedijen ze alsof er geen morgen is.
In het leger. In de geneeskunde. In veiligheid. In technologie. In de landbouw. āāIn inlichtingendiensten. In moraliteit. In pure, onbreekbare wilskracht.
Ze veranderen woestijn in landbouwgrond.
Ze maken water uit lucht.
Ze onderscheppen raketten voordat die hun doel raken.
Ze bevrijden gijzelaars onder de neus van de ergste regimes ter wereld.
Ze overleven oorlogen die hen zouden moeten uitroeien, en winnen.
De wereld kijkt ernaar en kan er geen touw aan vastknopen.
Dus doen ze wat mensen doen als ze getuige zijn van macht die ze niet kunnen begrijpen.
Ze gaan ervan uit dat het bedrog moet zijn.
Het moet Amerikaanse hulp zijn.
Het moet buitenlands ge-lobby zijn.
Het moet onderdrukking zijn.
Het moet diefstal zijn.
Het moet een duistere truc zijn die de Joden dit soort macht heeft gegeven.
Het moet chantage zijn.
Want God verhoede dat het iets anders is.
God verhoede dat het echt is.
God verhoede dat het verdiend is.
Of erger nog, voorbestemd.
Het Joodse volk zou allang verdwenen moeten zijn. Zo hoort het verhaal van verbannen, tot slaaf gemaakte, gehate minderheden te eindigen.
Maar de Joden zijn niet verdwenen. Ze kwamen daadwerkelijk thuis, herbouwden hun land, herleefden hun taal en wekten hun doden weer tot leven - in herinnering, in identiteit en in kracht.
Dat is niet normaal.
Het is niet politiek.
Het is Bijbels.
Er is geen cheatcode die kan verklaren hoe een groep mensen na 2000 jaar terugkeert naar hun thuisland.
Er is geen rationeel pad van gaskamers naar wereldwijde invloed.
En er is geen historisch precedent voor het overleven van de Babyloniƫrs, de Romeinen, de kruisvaarders, de Inquisitie, de pogroms en de Holocaust, en toch op maandag in Tel Aviv op hun werk verschijnen.
Israƫl slaat nergens op.
Tenzij je in iets gelooft dat verder gaat dan de wiskunde.
Dit is wat de wereld gek maakt. Want als Israƫl echt is, als deze onwaarschijnlijke, oude, gehate natie op de een of andere manier nog steeds uitverkoren, beschermd en bloeiend is, dan is God misschien toch geen mythe.
Misschien zit Hij nog steeds in het verhaal. Misschien is de geschiedenis niet toevallig.
Misschien heeft het kwaad niet het laatste woord.
Misschien zijn de Joden niet zomaar een volk... maar een getuigenis.
Dat is wat āzeā niet kunnen verdragen.
Want zodra je toegeeft dat IsraĆ«ls overleving niet alleen indrukwekkend, maar āGoddelijkā is, verandert alles.
Je moet je morele kompas resetten.
Je aannames over geschiedenis, macht en rechtvaardigheid storten in.
Je beseft dat je niet het einde van een rijk aanschouwt.
Je bent getuige van het begin van iets eeuwigs.
Dus ontkennen ze het.
Ze besmeuren het.
En gaan er woedend tegen tekeer.
Omdat het makkelijker is om een āāwonder 'bedrog' te noemen dan de mogelijkheid onder ogen te zien dat God Zijn beloften nakomt.
En Hij houdt ze nog steeds vast.
Praatmee