Nostalgie nam plaats in van waarachtige vreeze des Heeren

Wat is er toch aan de hand de laatste weken? Het lijkt wel of ons land bezet werd door nieuwe vreemde machten. De euphorie kende geen grenzen. Gewezen EO-coryfeeën waren buiten zichzelf bij het zien van de witte rook boven het Vaticaan. En de massa op het Sint Pietersplein viel bijna in zwijm bij het zien van paus Leo de zoveelste. Waarom eigenlijk?
Beetje nuchter graag en waken. Dat lees ik tenminste in mijn Bijbel. Wij hebben in Veenendaal een goede dominee en hij heet ook Leo. Nou en? Ik wil eigenlijk maar zeggen dat hij preekt dat we witter mogen worden dan sneeuw uit genade alleen. Dat is eigenlijk om buiten jezelf te raken van verwondering en aanbidding. Van onze Zaligmaker Jezus Christus, die ons zo uitnemend heeft liefgehad. En als wij dan soms uitzinnig zijn, dan zijn we het Gode (2 Kor. 5:13). Dat heeft tenminste voeten in de aarde. Omdat daar een kruis gestaan heeft, dat aarde en hemel verbindt. Over verbinding gesproken. Maar dan in de aanbidding. Van de enige ware God door de enige ware kerk. Katholiek van aard en zin. Zodat je er echt zin in krijgt. Werfkracht door sterfkracht.
Wil je verder lezen?
Als lid krijg je onbeperkt toegang tot cvandaag.nl
Praatmee