'Uit je beschrijving en vraag lijk ik op te merken dat de gedachten aan hel en uitverkiezing gevoed worden vanuit de kerkdiensten die je bezoekt met je ouders', antwoordt ds. T. Schakel. 'Je spreekt zelfs over het “grootste deel van de mensen dat voor eeuwig verloren gaat” en over “eeuwige marteling van familieleden.” Dat is nogal wat. Ik snap best dat je daar een Bijbeltekst bij zou kunnen plakken, maar daarmee is iets nog niet per se ‘Bijbels’. Het lijkt mij in elk geval geen goede zaak om, vooruitlopend op Gods oordeel, zelf alvast een oordeel te vellen over de mensen om je heen.

Fundamenteler is nog de aard van de prediking waar je onder lijkt te zitten. Niet alles wat waarheid is, is ook stichtelijk (1 Korinthe 10:23). In de eredienst op zondagmorgen zou de prediking van het evangelie en de persoon en het werk van Christus centraal moeten staan. Daarom komen we ook juist samen op zondagmorgen, elke zondag is ‘Paasfeest in het klein’. Dat kan overigens vanuit elk Schriftgedeelte, als daarop maar het accent ligt in de verkondiging. Het zwaartepunt in de prediking op zondagochtend moet liggen op Christus en Zijn heilswerk, de zondagochtend prediking is evangelieprediking.

Ik ben een beetje bang dat als je zondag-aan-zondag de kerkdienst somber en ellendig verlaat, dat daar het evangelie niet open en hartelijk verkondigd wordt. Daar wordt wel een serie aan waarheden verkondigd, maar dat is nog geen evangelie', aldus de predikant van de Vrije Evangelische Gemeente Yerseke.