Patricia zei God na heftige gebeurtenis vaarwel: "Maar Hij liet mij niet los"
Hoe kan een goede God zoveel verdriet veroorzaken? Een vraag waarmee Patricia, die opgroeit in de kerk, niet kan omgaan als een dierbaar persoon na een kort ziekbed overlijdt. In de tijd erna wil ze niets meer met God te maken hebben, tot ze in een depressie terechtkomt en een droom krijgt. Ze deelt haar verhaal met Xpedition Glory.
Van jongs af aan ging Patricia met haar ouders mee naar de kerk. "Op mijn vijftiende liet ik me dopen en ging ik er volledig voor." Maar op 22-jarige leeftijd heeft ze God vaarwel gezegd. "De vader van mijn beste vriendin overleed na een kort ziekbed aan kanker. We waren erg close. Niet alleen mijn beste vriendin en ik, maar ook met haar vader. Ik zag hem als een tweede vaderfiguur. Ik bad veel voor zijn genezing, maar uiteindelijk haalde God hem thuis. Daar kon ik niet mee omgaan. Hoe kan een God, waarvan iedereen zegt dat Hij goed is, dit toelaten?"
"In die periode zat ik in mijn examenjaar en ging ik aan het werk. Het verwerken van mijn verdriet werd steeds zwaarder en ik gleed langzaam af. Uiteindelijk belandde ik in een depressie. Ik wilde niet meer leven en sloot mezelf steeds meer af van de mensen om me heen. Op een gegeven moment lag ik in bed en dacht ik: Wat heeft het nog voor zin?
Maar God heeft mij nooit losgelaten, ook al liet ik Hem voor mijn gevoel los. 's Nachts sprak Hij tot mij door een droom. Ik zag het beeld van de verloren zoon. In die droom was ik zelf die zoon. De Vader stond met open armen op mij te wachten. In een ander deel van de droom zag ik Jezus die het ene verloren schaap zocht en de 99 anderen achterliet. Toen besefte ik: Zo kostbaar ben ik voor Hem, Hij is op zoek gegaan naar mij!"
De eerstvolgende zondag ging Patricia naar de kerk. "Ik had een goed gesprek met de kerkleiders. Tijdens de dienst werd het lied God maakt vrij gezongen. De woorden raakten mij diep: "We mogen leven in hoop, want elk verdriet wordt een lied." Op dat moment werd mijn relatie met God hersteld, dieper dan ooit tevoren.
Ik besefte dat ik hulp nodig had. God stuurde mij in de juiste richting en ik zocht hulp bij een praktijkondersteuner. Hand in hand met Hem ben ik stapje voor stapje uit de depressie geklommen.
Door mijn eigen strijd en herstel kan ik nu gemakkelijker naast anderen staan. Ik geloof dat God mij door deze periode heen heeft laten gaan, zodat ik anderen kan bemoedigen. Ik weet hoe het voelt om in het donker te zitten, maar ik weet ook dat ik er niet alleen voor sta. Dat is Ć©Ć©n van de grootste leugens van een depressie: het idee dat je helemaal alleen bent. Maar dat is niet waar. Je hoeft alleen maar God om hulp te vragen. Spreek het uit naar anderen, want zij kunnen met je meebidden. Je bent niet alleen!"
Bekijk haar volledige getuigenis en neem een kijkje op de website van Xpedition Glory:
Praatmee