Ik ga de column niet bespreken, want ik ben het grotendeels gewoon met Matsinger eens. ‘We hebben jongeren nodig, jij, ik – en de kerk’, zo begint hij. Jongeren stellen de wezenlijke vragen, ze zetten de zaak op scherp en gaan ouderen vaak voor in het geloof. Terecht ook geeft Matsinger als inspirerend voorbeeld hoe destijds de oudsten van de gemeente omgingen met de jonge Timotheüs (1 Tim. 4:14). De gaven worden herkend en onder handoplegging wordt het goede dat God in deze jonge leider heeft gelegd gezegend. Daarom moet de kerk zich inderdaad op jongeren richten. Een kerk die dat doet, krijgt de ouderen er meestal als vanzelf bij, stelt Matsinger. Wat er gebeurt als de volgorde wordt omgedraaid, dus dat de kerk zich (eerst) richt op ouderen? ‘Dat antwoord laat zich raden’, zegt hij in zijn laatste zin.