Jongeren zetten leven opzij voor Jezus (en houden ons een spiegel voor)
Een aantal jonge mensen waar we sinds een poosje mee optrekken zijn nog niet zo lang geleden tot geloof gekomen. Onlangs werd een van hen in Italië gedoopt en een vriendin van haar deelde een week later haar eigen zoektocht naar de waarheid tijdens een jongerenevent. Inmiddels is ook zij vertrokken om weer nieuwe mensen te bereiken met het goede nieuws van Jezus op een plek waar bijna geen christenen zijn.
Erg aanstekelijk: jong gelovigen die er volledig voor gaan om Jezus te volgen. Enthousiast, vol passie, vol van Jezus. Natuurlijk: tegelijkertijd ook lerend, zoekend en ontdekkend. Een van hen stuurde me een berichtje: ‘Wat is iedereen toch aan het doen?! Terwijl er zoveel mensen in de shit zitten en Jezus nodig hebben.’ Op dat moment nam zij het besluit om een periode van haar leven apart te zetten om anderen te helpen en Jezus zichtbaar te maken op een plek waar dit hard nodig is omdat er bijna geen christenen zijn in dat gebied.
Tijdens onze CAMA ENVISION Kick-off in Amersfoort, kwamen ruim 100 jongeren samen die binnenkort - als groep of individueel - vertrekken om ergens op de wereld hoop te brengen in de naam van Jezus. Enorm bemoedigend om te zien hoe deze jongeren - uit een groot aantal verschillende kerken, met uiteenlopende achtergronden, soms al lange tijd christen en soms nog maar kort - een deel van hun tijd apart willen zetten om nieuwe mensen te bereiken met het goede nieuws van Jezus.
Sommigen jongeren vertrekken vol overtuiging, anderen zijn nog wat minder zeker. Niet anders dan de leerlingen van Jezus, waarover we in het slot van Mattheüs lezen. Maar ze gingen wel, samen op pad om gehoor te geven aan de opdracht die Jezus Zelf aan hen gaf. Zij gaven hun tijd en energie om nieuwe mensen te bereiken met het goede nieuws dat zij zelf hadden mogen ontdekken. Net als deze ruim 100 jongeren die hun tijd en energie hiervoor willen geven.
Nogal wat kerken - voor de duidelijkheid: er zijn ook kerken waar dit gelukkig heel anders is - waar ik kom zijn toch vooral veel met zichzelf bezig en komen niet of nauwelijks toe aan de wereld buiten de kerkmuren. Missie staat niet erg hoog op de agenda en is soms een haast ongemakkelijke taak geworden. Wat leven we hiermee onze tieners en jongeren voor en kan het zo zijn dat de lauwheid van veel ‘volwassen’ christenen onze jongeren eerder tegenwerkt, dan dat we hen tot voorbeeld zijn? ‘Wat is iedereen toch aan het doen?!’ Een vraag vanuit het perspectief van een jong gelovige die we onszelf zo af en toe eens mogen voorhouden. ‘Terwijl er zoveel mensen in de shit zitten en Jezus nodig hebben.’
Na een preek hierover sprak ik onlangs na afloop van de dienst met meerdere mensen die zich aangesproken voelden en het verlangen hebben om in actie te komen. Ook hier met name jonge mensen, bereid om iets van hun energie en tijd - soms voor een aantal weken, soms voor een paar maanden en soms voor onbepaalde tijd - te geven.
Ieder van ons heeft de mogelijkheid om bij te dragen aan deze missie, om elke dag nieuwe mensen te bereiken met het goede nieuws van Jezus. Deze opdracht hebben we allemaal gekregen, van Jezus Zelf. Mogen deze jongeren dan ons maar tot voorbeeld zijn?!
Hans Borghuis is een spreker en gaat wekelijks voor in kerkdiensten (interkerkelijk) en traint, begeleidt en coacht in kerken en organisaties. Bovenstaand artikel schreef hij namens CAMA Zending.
Praatmee