"Mijn kind achterlaten in de grond deed fysiek pijn in mijn hart"
Sanne en Joël zijn zwanger van hun eerste kind. Ze kijken ernaar uit om pappa en mamma te worden, maar hun zoon Seffan komt veel te vroeg ter wereld. Hij leeft nog twee uur en sterft dan in de armen van zijn ouders. Ruim drie jaar later zijn ze in verwachting van hun dochter Jedidja. Bij de twintigwekenecho krijgen ze afgrijselijk nieuws. Voor de tweede keer staan ze aan het graf van een overleden kind. Hoe overleven ze samen zo’n enorm verdriet?
Sanne: "Twee dagen voordat ik 24 weken zwanger was, voelde ik me niet lekker; een onbestemd gevoel. Het was op een zondag. Ik ben ’s middags even naar bed gegaan, maar daarna wilde ik graag naar de kerk. De dominee zou een vervolg geven aan de preek van die ochtend en ik was daar erg benieuwd naar, dus ik ben toch gegaan, maar ik voelde me steeds slechter worden en heb er uiteindelijk niets van meegekregen.
Wil je verder lezen?
Als lid krijg je onbeperkt toegang tot cvandaag.nl
Praatmee