Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Met de vierde mei in aantocht ben ik aan het nadenken over de toespraken die ik zal gaan houden. Wat wordt mijn boodschap? En als ik de boodschap voor mezelf duidelijk heb, ga ik daarna nadenken over ‘de verpakking’ waarin ik die boodschap ga gieten. Dat ‘nadenken over’ doe ik niet gestructureerd, dat wil zeggen, ik ga niet van 15:00 uur tot 16:30 uur ‘zitten nadenken’. Het gonst gewoon door mijn hoofd tot ik de boodschap heb gevonden. En daarna blijft het gonzen in mijn hoofd op zoek naar de verpakking.
Ondertussen heb ik nog niets gevonden en wacht ik op de opwelling. Het moeizame is dat ik bij een herdenkingsbijeenkomst in feite altijd hetzelfde zeg, maar dan wel op zo’n manier dat hetzelfde in andere bewoordingen wordt gebracht. Ik kan ook van het onderwerp niet afwijken en over iets gaan spreken dat met de herdenking niets te maken heeft. Dus met andere woorden: moet ik steeds hetzelfde verkondigen?