Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Het zal iedereen ontgaan zijn, een paar diehard psalmentijgers daargelaten, dat de psalmen dit jaar een feestje te vieren hebben. Ze bestaan namelijk tweehonderdvijftig jaar. Dat is vrij lang voor een boekje waar je je knie tegenaan zet, wanneer je zittend in de kerkbank naar de preek gaat luisteren en waar je je hoofd op legt als het ‘grote gebed’ begint. Automatisch rijst dan de vraag of ze nog wel relevant zijn in deze roerige tijden.
Om direct met de deur in huis te vallen: Nee, ze zijn niet meer relevant in deze tijd.
Theologisch was de berijming al vanaf 1773 behelpen voor veel kerkgenootschappen en dat is terecht. Nog steeds worden er psalmverzen in kerken niet gezongen omdat ze niet helemaal stroken met wat er oorspronkelijk in de Bijbel staat en sommige berijmde psalmen nogal doorspekt zijn met invloeden uit de verlichting, de diepe oorsprong van het liberalisme. Triest dieptepunt hierin is Psalm 101 vers 1: ‘k zal van de deugd der milde goedheid zingen…
Moet eerlijk zeggen dat ik, nadat de pastor uit mijn GerGem-tijd mij erop wees, ook eczeem kreeg in alle plooien bij het op me in laten werken van deze woorden.
“Hadden ze de berijming van Marnix van st. Aldegonde maar genomen” verzuchtte diezelfde dominee.