Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
De eerste keer dat ik vol in mijn gezicht werd uitgescholden, was toen ik net als assistent-filiaalmanager in Amsterdam aan de slag was gegaan. Ik maakte een impopulaire, maar noodzakelijke beslissing en iemand was daar niet blij mee, op zijn zachtst gezegd. Mijn eerste reactie nadien was dat ik harder ging proberen confrontaties te mijden door het iedereen naar de zin te willen maken. Al snel kwam ik er achter dat dit onhaalbaar was. Klanten, medewerkers, managers, hoofdkantoor….je worstelde je weg er tussen door en probeerde dan maar de beste keuzes te maken, ongeacht de uitkomst.
In het werken met dak- en thuislozen werd ik nog veel vaker en ernstiger uitgescholden of bedreigd. Een paar keer moesten mijn collega en ik onder begeleiding van politie naar het station worden gebracht, omdat de persoon in kwestie nog buiten rond liep met al zijn boosheid. Maar negen van de tien keer prikte ik er zo doorheen en wist ik dat het maar woorden waren zonder echte inhoud. Dat geeft je eelt op de ziel en nuchter verstand.