Dit artikel is nu opgeslagen in je
dashboard.
Bewaar artikelen in je dashboard.
Wat iedereen die een beetje kan nadenken, raden kon wordt waar: je vaccinatiebewijs wordt de toegangspas naar de nieuwe wereld. Ik kan beter ‘als nieuw’ zeggen. Want dat is gewoon onze wereld van vroeger, toen geluk nog heel gewoon was. Toen we nog gezellig koffie dronken na de kerkdienst en het dak van de kerk konden zingen. Toen je een dag vrij van school als een geschenk zag. Toen je nog gezellig een nachtje kon doorhalen. Volgens de Bijbel moeten we nieuw worden, maar wij vinden het al heel wat als we weer de oude zijn.
Inmiddels hebben we weer een bijpraatsessie van Mark Rutte en Hugo de Jonge achter de kiezen. De regering gaat voor risico’s, is het nieuwe adagium. Alsof het iets nieuws is. Het hele jaar kiezen we voor risico’s, alleen noemden we die niet zo. Met risico’s werden medische risico’s bedoeld. Niet al die gevaren die nu komen bovendrijven. Het moordende isolement van velen. Allereerst van senioren die in een verpleeghuis als ratten in een val zaten. En nog steeds: er zijn woonzorgcentra waar de bewoners allemaal gevaccineerd zijn, maar die toch niet zomaar de deur uit mogen. Want er zijn nog wekelijks mutaties. Zo lust ik er nog wel een paar. Die mutaties blijven, kan ik de directie verzekeren.